Duitsland en thrashmetal: het zijn twee handen op een buik, zeker aangezien de klassiekers als Kreator of Sodom erin geslaagd zijn om Europese thrash een gezicht te geven. The Very End is ook Duits en thrash, maar klinkt toch een pak Amerikaanser dan de illustere voorgangers. In de rangen is ook zanger Bjorn Goosses terug te vinden, die destijds zijn sporen verdiende bij neothrashers Night In Gales, maar die hier terug een pak agressiever uit de hoek komt.
“Eins – Zwei – Drei – Vier! The very end is here!”, zo brult Goosses al in de eerste seconden van het album en die plompe verklaring legt de grondslag voor een snel en vrij bruut plaatje. The Very End bestaat niet uit nieuwelingen en dat is goed te horen: het geheel is zo strak als de neten en qua speltechniek wordt er niet op een hoger niveau meer of minder gekeken. Het frenetieke en opgefokte karakter van The Very End doet de muziek ook een stuk heftiger klinken dan vele retrothrashbands die maar wat aanmodderen. Maar deze act enkel bestempelen als een thrashband zou de jongens tekort doen, want de moderne aanpak gecombineerd met wat spaarzame death metal-elementen, geeft het geheel toch iets meer een eigen smoelwerk.
De productie van Waldemar Sorychta is overigens ook een bepalende factor in het geluid van de heren, want wat Sorychta destijds bij zijn eigen band Grip Inc. placht te spelen, komt in de buurt met dit schijfje. Dat wil zeggen: snel, vrij hard en toch voorzien van de nodige subtiele toetsen om het niet te onverteerbaar te maken. The Very End heeft echter nog nood aan een aantal aangrijpende hooks om volop mee te kunnen met de grote jongens, want hoewel alles voorbij raast als een losgeslagen hogesnelheidstrein, blijft er iets te weinig van hangen.
'Turn Off the World' is een aardig agressief schijfje dat perfect geschikt is om op supersnelle wijze iets gedaan te krijgen. Dat de nummers niet meteen memorabel zijn, is dan ook van ondergeschikt belang. Het is goede, moderne thrash die enkel nog wat pakkender songs mist.
