'Book of Bad Breaks' is alweer het derde album van San Francisco's Thee More Shallows. Uitgebracht op het steeds meer naar indie neigende Anticonlabel, geeft deze plaat de luisteraar schrapende, vaak ontwrichte nummers die bulken van een zoemend speelgoedkeyboard, dreigende strijkers, tingelende en plukkende gitaren en versnipperde beats. Samen met multi-instrumentalisten Chavo Fraser en Jason Gonzalez puzzelt frontman Dee Kesler gelaagde nummers in elkaar. Vaak bevatten enkele mooie popdeuntjes die onderbouwd worden met chaotische blieps en noisy distortion; iets waar Anticonopperhoofd Odd Nosdam zeker voor iets tussen zal zitten.
Een van de nummers dat heel weemoedig en melodisch begint, is 'The Dutch Fist'. De hoge stem van Kesler bevindt zich, zoals die van stalgenoot Why?, tussen nasaal neuriën, zacht spreken en hoog zingen. Vaak worden er verschillende zangpartijen over elkaar opgenomen wat tot een erg rijk en vol geluid leidt. Met een eenvoudige drumbeat en een dito Casio-synthmelodie wordt een basis gelegd voor de fragiele zangpartij. Na een korte break, bouwt het trio op naar een meerlagige climax die vooral door de steeds meer geagiteerde Kesler geleid wordt.
Ook 'Night at the Knight School' drijft op een zelfde hoekige intensiteit als 'The Dutch Fist'. Hoewel Kesler ook hier met een poppy melodie en structuur voor de dag komt, worden die met snelle drums, krakende synths en diepe basdrones naar een doordringender hoogtepunt gedreven. De kleine in- en outros en de intermezzo's komen vaak uit de lucht vallen, maar zorgen voor enkele mooie overgangen. Zo eindigt 'Night at the Knight School' erg rustig met opgesmukte lange kopernoten en weemoedige pianoaanslagen, om over te gaan in 'Int 1' dat rustig begint, maar halverwege omslaat in een gemene rockmachine die leidt naar het erg dansbare 'Proud Turkeys'. Pompende bassen en een drum in dubble-time sturen het nummer, terwijl zeurende drones en rockende gitaren een papperig elektronisch geluid opbouwen. Hoewel zijn teksten meestal een verzameling nonsens zijn (Proud turkeys with the gift of flight), is Kesler een meester in het creëren van prachtige melodieën die vaak gebroken en broos beginnen, maar al snel tot een tot een geëmotioneerde spanning klimmen om te ontladen in ontwrichte poprefreinen. De hoge stem van Kesler gecombineerd met de meerlagige begeleiding in een popstructuur maken een vergelijking met The Flaming Lips dan ook erg makkelijk.
Hoewel het album maar van korte duur is (een kleine veertig minuten), zakken de laatste nummers een beetje weg. Het elektronische geëxperimenteer wordt in 'The White Mask' gecombineerd met dommelend gitaargetokkel en zeurderige strijkers. Gelijkmatig wordt er met dissonante klanken opgebouwd naar een ontredderde bijna-climax die bijna interessant is. En 'Chrome Caps' wordt zo in het elektronicabed van Odd Nosdam gedompeld dat het tevegeefs wachten is tot het Thee More Shallows geluid te voorschijn komt.
Al bij al is 'Book of Bad Breaks' een erg sterk en intens album waarvan de geperverteerde popnummers het best in één haal geconsumeerd wordt. Thee More Shallows houdt vast aan klassieke popstructuren en focust op de melodie, maar een actieve luisteraar kan zo veel meer uit het soms moerassige klankenbed halen dat de gedetailleerde begeleiding vormt.
Meer over Thee More Shallows
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
