Een trinacria is een aloude voorstelling van het alziende oog van God, een driehoek met daarin een open oog. Sinds kort is dit echter ook de bandnaam van een Noors collectief, dat contradictoir genoeg voornamelijk leden bevat van Enslaved, een Vikingband die niet bepaald bekend staat als een van de meest religieus geïnspireerde acts ooit. Los daarvan blijkt dat dit project vooral een uitlaatklep is voor de noise en artrockinvloeden van de heren Grutle Kjellson en Arven Isdal. Maar kan Trinacria ook aan de vrij hoge verwachtingen voldoen?
Het antwoord daarop is grotendeels nee, helaas. Sinds de gloriedagen van de zeer bevlogen Vikingmetal van Enslaved is er in het kamp van deze heren immers veel veranderd. De laatste jaren ging Enslaved meer en meer stonerrock- en artytoestanden incorporeren (wat de muziek niet bepaald ten goede kwam) en bij Trinacria is het nog veel erger. De postrocktoets zou sterk vertegenwoordigd moeten zijn, maar het enige wat die invloed zou kunnen verraden zijn compleet nutteloze noise-escapades en een compleet zinloze herhaling van akkoorden. Om maar een voorbeeld te geven: het eerste nummer 'Turn-away' heeft hoop en al één gitaarakkoord, dat uitentreuren wordt herhaald tot het gewoon irritant wordt. Deze hooghartige poging om een geniale act als Neurosis te evenaren gaat compleet de mist in, vooral omdat een enkel gitaarakkoord een tig keer herhalen niet noodzakelijk een trippy effect heeft. Soms schakelt de band een versnelling hoger en blijkt dat de rauwe zang van Kjellson vrij misplaatst is in deze bezetting, vooral omdat het echt voor geen meter klinkt. Los daarvan is het compleet overbodige want irriterende gebruik van asynchrone, amelodieuze en soms storende noisescapes irritant en geregeld belachelijk. De hooghartige uitleg van de bio dat dit een 'love it or hate it'-band is klopt wel, maar los van enkelen die alles wat de heren van Enslaved als een bende geile kikkers oplikken, is het nogal moeilijk om in te zien wie aan deze hoop rommel een boodschap heeft.
Trinacria is een hooghartig stuk ongein, dat werkelijk op geen enkel vlak weet te overtuigen. Het ziet er hoe langer hoe meer naar uit dat de leden van Enslaved vooral teren op de oude glorie van deze band om allerlei rommel uit te brengen en helaas is dit alweer een stinker van formaat.
Meer over Trinacria
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
