Voor wie zich afvraagt waar de wat aparte naam van dit Belgische collectief vandaan komt: de band koos voor dit als een soort verknipt eerbetoon aan Joe Jackson, de pater familias van de Jackson-clan die zijn kinderen op meer dan een manier verknoeide. Een wat vreemde invalshoek, maar wie de tonen van 'The Clever' hoort, snapt al meteen dat dit geen gewone band is. Ultraphallus heeft al het podium gedeeld met bands als Vandal X en de heren delen een soortgelijke hang naar noise en experiment, met het verschil dat Ultraphallus geregeld zijn doel mist.
Ultraphallus weet niet precies waar ze bij willen horen: het ene moment klinkt het geheel als een noiserockband, compleet met drums die klinken als de eerste de beste potten- en pannencollectie, gitaarlijnen die expres dissonant vervormd klinken en een haast hysterische Phil Maggi die de vocalen uitspuwt. Evenzeer poogt de band aansluiting te vinden bij meer industrial getinte acts en het lijkt er sterk op dat een grootheid als Ministry de heren niet onberoerd laat. Op papier zou de combinatie van geflipte agressie en lawaaierige branie best kunnen werken, maar op dit album doet het dat niet bepaald. De plaat werd opgenomen op een luttele vijf dagen en dat valt eraan te horen: er waren net iets te weinig ideeën of bijgeschaafde songs en dat maakt het gros van het materiaal op 'The Clever' behoorlijk saai. Het enthousiasme waarmee de opnames gebeurden kan niet verhullen dat de band de weinige ideeën die ze hadden haast nodeloos rekken om toch maar aan een respectabele speelduur te geraken. Zo heeft het openingsnummer quasi een enkele riff die uitentreure herhaald wordt. Op zich zou dat drone/hypnotiserend effect kunnen werken, maar de partij is niet van een dergelijk kaliber dat de monotonie te vergeven valt. Dit euvel gebeurt nog een paar keer en terwijl Maggi zijn best doet om zijn longen net niet op het bordes te plamuren, blijkt het repetitieve karakter een gimmick die als een vijg te pletter slaat.
Het rebelse en tegendraadse karakter dat Ultraphallus probeert te evoceren, komt helaas meer over als een wat goedkope manier om de aandacht te trekken. Wanneer dan blijkt dat ook de songs maar magertjes zijn, valt het album op zijn achterste. Misschien dat noise-aficionado's hier nog mee overweg kunnen, maar de kans is groot dat ook zij meer en beter gewend zijn.
Meer over Ultraphallus
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
