Zonder het Trax label had housemuziek een heel andere evolutie gekend, dat leidt geen twijfel. Al in de jaren ’80 pikte Larry Sherman en zijn team in op de nieuwe dancestroming in Chicago die ontstond uit funk, disco en soul. ‘I Love Chicago House’ is een mooi eerbetoon aan een kwarteeuw Traxreleases.
Het is misschien een beetje vreemd dat Trax zelf niet met dit muzikale verhaal uitpakt, maar het initiatief afstamt van het minder gekende Sunshine Records. Maar beiden blijken toch verwant, wat maakt dat zowat alle producers uit de beginperiode vertegenwoordigd zijn: Marshall Jefferson, Frankie Knuckles, Mr. Fingers …. Twaalf keer op rij krijgt de luisteraar authenticiteit voorgeschoteld, integraal en onbewerkt.
Dat betekent dus veel motiefjes van de inmiddels als taboe verklaarde pianoakkoorden, veel passionele soulzang en analoge synthgrooves. En alles begint netjes bij het begin: Marshall Jeffersons ‘Move Your Body’, een van de allereerste houseplaten. Een stevige stamp op bas en kick leidt in combinatie met improvisaties op piano tot het swingende, funky “house music, is where I wanna be” met de nodige “rock your body” backings. In de opvolger gaat Shermans rechterhand en the original queen of Chicago house music, Screamin’ Rachael, aan de slag. ‘Story of House’ uit 1987 is een vocaal verhaal vol gospelsoul en opvallend ‘zwarte’ zang voor een blonde dame, maar vooral opvallend door zijn echoënde kicks en droge basbeat – de voorloper van elektro. Een moddervette discobas en een groovy keythema zorgt voor het nodige danskarakter. En zo is het keer op keer prijs.
In het veel gecoverde ‘You Got the Love’ van The Source (hier in een remix van Farley “Jackmaster” Funk), zorgt de stem van Candi Staton voor pure passie, terwijl de legendarische basriff het sexy nummer voortstuwt. Iets minder geslaagd is het nogal rommelige huwelijk van funkopa George Clinton en Screamin’ Rachael, die met ‘Funkdified’ niet goed lijken te kunnen beslissen wie er nu het vocaal voortouw moet trekken. Het swingende kader en de blazertjes zijn wel goed gekozen, net als de disco gerelateerde tekstfrasen, maar het gehobbel in melodie en zang hadden niet gehoeven. En na twaalf kaskrakers is het dan eindelijk tijd voor ‘Can You Feel it’ van Mr. Fingers, met zijn donkere tunes, maar vooral zijn heerlijk lome, glijdende partijen en tikkende hihats die voor een lekker loom gevoel zorgen. En dan ontstaan de memorabele woorden “In the beginning there was Jack, and Jack had a groove. And from the groove, came the groove of all grooves. And while one day viciously throwinng down on his box, Jack Called out and declared: Let there be house. And house music was born.” Fabuleus!
‘I Love Chicago House – 25 Years of Trax’ is natuurlijk een opstapeling van legendarische schijven. En nee, er is geen Adonis (‘No Way Back’), Phuture of andere acid aanwezig, waarmee Trax uiteindelijk zo befaamd werd. Dit is het verhaal dat ontstaat uit funk en soul, een geheel songs waarin gevoel en emotie primeren. Natuurlijk klinkt deze compilatie grotendeels gedateerd, maar het valt wel op hoe creatief, veelzijdig en breeddenkend housemuziek destijds was, iets wat vandaag niet meer vanzelfsprekend is.
