Een platenfirma die een café opent: dat is nog eens een originele manier om de malaise in de sector te lijf te gaan. De Nederlandse independent Suburban opent zijn eigen Juke Joint, genaamd naar de groezelige Amerikaanse bars waar drank, gokken en vrouwen het harde alledaagse leven deden vergeten. Het is in dit soort kroegen dat blueshelden als Charley Patton of Robert Johnson zich opwerkten. Om de sfeer en het opzet van zijn Juke Joint te beklemtonen, geeft Suburban ook een verzamelaar uit waarin het sleazy gevoel van dit soort etablissementen centraal staat.
‘Suburban Sleazy Listening: at the Juke Joint’ brengt drie handen vol blues, hilbilly, Americana en southern rock: een opvallende diversiteit en weelde van op en top klasbakken, veelal uit Nederlandse bodem. Het legendarische rootstrio T-99 bijt de spits af met een veelzeggend ‘Sun’, een lekker rollende song met een als een jakhals huilende gitaar waartegen de verhalende stem van frontman Mischa den Haring zich keurig afzet, terwijl beiden de bezongen regenboog opklimmen. Vervolgens sluipt de blues de plaat in. Het vrij nieuwe trio Birth of Joy gaat voor een psychedelische trip met mondharmonica en orgel, vrij uptempo en vooral hardnekkig in het brein gravend. De gelijkenis tussen de stem van Kevin Stunnenberg en die van Jim Morrisson is ronduit verbluffend. Een vingervlugge orgelsolo erbij (dat het unieke timbre van Ray Manzarek niet evenaart, maar dit ook niet ambieert), en het lijkt even of The Doors opnieuw leven.
Rustig volgt op stevig, zonder ooit echt dat ruige randje te verwaarlozen. ‘Exit Spoiler’ van Black Bottle Riot is stoer opgebolde stoner met stampende drums en scheurend gitaarwerk: virtuositeit en power in één. The Pignose Willy’s – die een extra punt verdienen voor hun bandnaam – bieden met zijn tweetjes horrorblues op hun best, met traag slepende mondharmonica en een gezapig ritme dat rond de mysterieus toefluisterende stem van Joost Varkenvisser cirkelt. Dit is op en top Mississippi blues! Het nummer scheurt vervolgens open met vol rockende snaren die zorgen voor extra griezeligheid en karakter. En er zijn natuurlijk ook de klassiekers. De Reverend Peyton’s Big Damn Band uit Indiana gaat met ‘Something for Nothing’ voor heerlijk voetenstampende kampvuurblues met folky slidegitaarmelodieën, terwijl het Zwitserse Hillbilly Moon Explosion met ‘My Love for Evermore’ voor een gezapige, Tarantino-karakteristieke man-vrouw countryballade staat met groot slapstick gehalte.
Deze verzamelaar is er daadwerkelijk eentje om een grote kroes lauw bier bij te hijsen aan de houten toog van een groezelige bar. Van begin tot eind is ‘Suburban Sleazy Listening’ een stukje puur rootsgenot, met veel afwisseling en kwaliteit. In de juiste sfeer en omkadering, is dit een topper van formaat.
