Het voordeel aan een pianoduo is dat het een ensemblevorm is die niet zo uitzonderlijk veel voorkomt. Als jonge muzikant is het dan ook een dankbaar gegeven om met dit minder gespeelde repertoire door te dringen tot bij het grote publiek. Nochtans voert het piano duo Scholtes & Janssens de werken van de grote (pianoduo-)canon uit. Vooral het sprankelende 'En Blanc et Noir' van Claude Debussy en het donkere 'La Valse' van Maurice Ravel zijn werken die na enkele keren horen al in het geheugen gegrift staan. Een nieuwe standaarduitvoering van die werken brengt het jonge pianoduo niet, maar hun versie is meer dan degelijk en omdat de muzikanten geen ingrijpende keuzes gemaakt hebben die de klank indringend zouden kunnen wijzigen, blijft de oerversie stevig overeind.
De minder uitgevoerde 'Six Duets opus 11' van Sergej Rachmaninov zijn bovendien een aardige opstap naar de impressionistische klassiekers. Het Russische werk verzamelt een aantal sferen en de jonge componist gaat afwisselend frivool of donker te werk, zonder dat de duetten op zichzelf komen te staan. Ze vormen dus nog steeds een mooie boog, die ongeschonden tot bij de luisteraar komt. Meer dan in de Franse muziek, kunnen Lestari Scholtes en Gwylim Janssens hierin hun zin voor bravoure en afwerking kwijt, wat een goed geoliede en poëtische versie van de stukken oplevert. Zij is net niet altijd lyrisch genoeg en klinkt af en toe een beetje academisch, maar dat is een te vergeven beginnersfout. Hoewel de werken misschien niet de emotionele diepte te bieden hebben van wat Debussy en Ravel later zouden presteren, staat het werk er als een blok dankzij de overtuigende interpretatie en en is de kwalitatieve overgang naar de volgende werken niet uitzonderlijk groot.
Lestari Scholtes en Gwylim Janssens zijn dan ook niet eender wie. Ze wonnen afgelopen jaar de Nederlandse 'Radio 4 Talent van het Jaar'-prijs en kregen eerder al een studiebeurs van de Nederlandse omroep. Hun namen waren dus al gevallen voor het eigenlijke concours, waarvoor de kandidaten moesten geselecteerd worden uit een strenge voorronde. Na de selectie mochten vier ensembles een tiental grote concertzalen in Nederland aandoen met een zelf samengesteld programma, als voorbereiding op de wedstrijd enerzijds en als voorstelling van fris talent naar het publiek toe anderzijds. De winnaars verzilverden bovendien een opname bij het label Quattro Live, dat als onderdeel van Challenge Records de opnames van de Nederlandse openbare zender verzorgt.
Waar dergelijke uitgaven dikwijls niet esthetisch-verantwoord zijn, is dat hier gelukkig wel het geval. De aankleding van de cd is stijlvol, sober en aantrekkelijk, maar helaas is de tekst in het boekje dat veel minder. Scholtes en Janssens mochten zelf een historische duiding bij de door hun gekozen werken voorzien, maar die is veel te weinig diepgaand en bovendien niet vlot geschreven. De vraag is dan of artiesten de muziek wel tot in het diepst van hun vezels aanvoelen, als ze geen zinnige uitleg kunnen koppelen aan hun uitvoeringspraktijk? Dergelijk gefilosofeer drijft echter op speculaties, gissingen die overigens niet met de cd zelf te maken hebben. Met zes vrij krachtige Russische openingsduetten en een stevige noot Franse zwier achterop is die zeer te pruimen, maar in geen enkel opzicht uitzonderlijk. Een smakelijke aperitief, maar niet bepaald een overrompelend debuut.
