Het is de omgekeerde wereld in het klein: het wereldbefaamde label Decca, dat de een tijd geleden niet onopgemerkt opging in de muziek- en filmgigant Universal, brengt plots een cd'tje op de markt met een selectie Gregoriaanse gezangen. Dit alles gebracht door de Benedictijnse nonnen van het Notre-Dame de l'Annonciation-klooster in Avignon. Geen grote namen of sterk gestileerde wereldsterren op plaat, maar de pure verklanking van katholieke gezangen. Geen probleem natuurlijk, maar de vraag stelt zich of Decca, door met dergelijke projecten tot bij de luisteraar te stappen, zichzelf als "groot label" niet wat ondergraaft. Want eerlijk is eerlijk: doorheen het hele Franse vasteland treft men in de grotere kloosters van Frankrijk cd-shops aan met beschikbare opnames als deze, verzorgd door de bewoners van het spirituele bolwerk. Waarom Decca, met haar wijd verspreide distributienetwerk en haar aanlokkelijke stempel, plots in dit gesloten circuit infiltreert, doet echter weinig ter zake wat de kwaliteit van het schijfje aangaat.
Afhankelijk van het verwachtingspatroon van de luisteraar, krijgt deze ja dan nee waar voor zijn of haar geld. De gezangen zijn oerdegelijk en kwalitatief vrij hoogstaand gebracht. Van mensen tot wiens dagtaak het behoort om met deze muziek bezig te zijn – in het geval van deze nonnen zelfs acht keer per etmaal – mag het niet verbazen dat er geen scheve noten te horen zijn, maar wetende dat vele van deze vrouwen nooit een gemiddelde muzikale opvoeding genoten heeft, komt de prestatie toch in een ander daglicht te staan. Vooral de rust en de beheersing zijn grote meerwaardes van 'Voices: Chant from Avignon'. Anderzijds is de voorzang niet altijd even solide en qua volume en zekerheid hadden deze passages iets steviger mogen zijn. Nochtans is dit geen bijzonder euvel, want in zijn geheel komt de sfeer telkens heel goed over.
Aan de andere kant is het vreemd dat mensen zich nog de moeite getroosten deze muziek aan te schaffen. Er zijn al talrijke opnames met Gregoriaanse muziek en vernieuwend zijn de inwoonsters van de Notre-Dame de l'Annonciation niet in het minst. Waarom niet eens religieuze muziek van de latere eeuwen in contrast brengen met de eeuwigdurende continuïteit van het Gregoriaans? Waarom geen stukje a capella (religieuze) muziek van bijvoorbeeld Johannes Brahms toevoegen, en zo voorzichtig losbreken uit de traditie waarin opnames als deze lijken vastgeroest? Er zat immers al twintig jaar geleden voldoende sleet op de formule...
