Het is weer eens wat anders: een reeks compilatie-cd's koppelen aan de 'herlancering' van een ooit bij wet verboden drank. Het bij ons volstrekt onbekende Ayia Napa-label en diens distributeur zien er alvast geen graten in. Integendeel, voor hen is de romantische vrijbuitersfeer die sinds het einde van de 19de eeuw altijd rond dit hallucinogene goedje heeft gehangen blijkbaar het ideale promotievehikel om platen aan de man te brengen.
Beide dubbelcd's richten zich naar eigen zeggen op de "Absinth-minded" onder de muziekliefhebbers. Wat deze geestesgestelheid juist moet inhouden, laten ze vervolgens wijselijk in het midden. Het soort muziek dat men op het eerste exemplaar onder de noemer "ambient house en bar cuts" voorgeschoteld krijgt is dan ook verre van homogeen, laat staan onder één noemer vatbaar. Zo gaat de plaat van start met een bedenkelijke intro en een zweverige openingsplaat, waarna plots de electropopklanken van Rheingold's clubhit 'Dreiklangsdimensionen' door de luidsprekers schallen. Een cirkelzaagintermezzo en 40 seconden van Santos' 'Wet stupid' later volgt een gelijkaardig loungeachtig ding, waarna voor een tweede maal bruusk overgegaan wordt naar een andere electronische stijl. Latingeïnspireerde clubhouse ditmaal, met achtereenvolgens 'Sol Do Verao' van Morning Grooves en 'Sacra Samba' van Ante Rem. En zo gaat het 15 nummers ononderbroken door. Op het tweede schijfje nog meer van hetzelfde: pompende hiphouse, populaire electrohits, epische 'balearic' trance en zeemzoete loungetracks worden op ogenschijnlijk willekeurige wijze aan elkaar geregen, al dan niet door middel van een cartoonesk intermezzo. Alsof ze er bij onze Duitse buren maar niet genoeg van konden krijgen, werd ook de tweede dubbelaar ('La Muse de la Bohème') volgens hetzelfde principe samengesteld. Smakeloze intro's en dito tussenstukjes maken de brug tussen een bont allegaartje aan elektronische feelgoodhits van twijfelachtige kwaliteit. Bob Marley's 'Don't Rock My Boat' wordt professioneel de nek omgedraaid door Sheep on Drugs (what's in a name?) en Mystic Diversions, D.N.A., Santos en Mint Royale mogen hun vluchtige ambientding doen. Waarna er zonder boe of ba opnieuw een electrohouseschijf tussen gekwakt wordt. Zo zorgvuldig als het hoesje en het bijhorend inlegboekje verzorgd werden, zo meedogenloos bruut wordt er hier omgesprongen met de selectie en het aaneenmixen van de tracks.
Na beluistering van deze verzamelaars wordt de link met de beruchte alsemlikeur maar al te duidelijk. Op enkele jazzy loungesongs na is dit inderdaad vooral luistervoer voor zwaar benevelde geesten. Perfect dus om eens zwaar te feesten en zich achteraf niet al te veel te herinneren. De forse kater achteraf moet u er evenwel bijnemen!
Meer over V/A
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
