Rond de eeuwwisseling was Output zowat het hipste label in elektronica-land. De muziekscene wist niet meer welke kant op: alles leek al gedaan, what was next? Trevor Jackson bood met zijn Output Recordings de oplossing door humor toe te voegen aan het al te serieuze dance-wereldje, de genres op een hoopje te gooien of gewoon schaamteloos terug te grijpen naar de eighties.
'I Hate Music', toepasselijker had de titel niet kunnen zijn voor deze dubbele verzamelaar van het –helaas- ter ziele gegane Output. De 29 tracks geven een mooie weerslag van de veelzijdigheid van dit label en zijn bevrijdend gevoel voor humor. Maar door die grote focus op het humoristische dreigen de releases soms te vervallen in een te lang uitgesponnen gimmick. De kippengeluiden op Mu's 'Paris Hilton' kunnen maar één keer boeien en ook de plakkerige eighties pop van San Serac is beperkt houdbaar. De ruige producties van Sonovac of Kreeps zijn zo slordig dat genieten er niet echt inzit en duizend keer herhalen dat 'ODB On The Run' is met daaronder een poliliesirene is enkel grappig voor de eerste minuut. Nog een laatste minpuntje is Blackstrobe die The Neon Judgement nadoet met dreigenende stemmen en poppy synths. Toen misschien leuk voor op de dansvloer, maar nu komt het écht belachelijk over.
Deze Output-verzamelaar is dan weer wel verplichte kost voor de fans van LCD Soundsystem of The Rapture. De releases van Gramme, Dead Combo of Tall Blonde laten horen dat dance hier al aangenaam flirtte met rock. Tussen deze mengelmoesen van rock, elektro en eighties pop is ook plaats voor zwoele dance (DK7, Playhouse of Colder), singer-songwriters (The Boy Lucas), seventies funk (Four Tet) en geflipte IDM (Icarus, Luke Abott en 7 Hurtz). Het zijn stuk voor stuk leuke nummers, maar ze beginnen een beetje achterhaald te klinken.
Maar alle gekheid op een verzamelaar, uiteindelijk is het toch de ingetogen schoonheid van Kate Wax ('Beeltes and Spiders'), Circlesquare ('7 Minutes') en How To Cure Dyslexia ('Afternoon') die deze verzamelaar een stukje tijdloze waarde meegeeft.
Output heeft zich nooit op één genre willen toeleggen en dat valt aan te moedigen. 'I Hate Music' is dan ook een mengelmoes van stijlen geworden waar iedereen wel zijn meug tussen vindt. Labelbaas Trevor Jackson hield de deur van zijn platenstal voor iedereen open, maar nu valt het op dat die methode amper tijdloos materiaal oplevert. Leuk in het oor, maar met een beperkte houdbaarheidsdatum.
Meer over V/A
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
