Meer dan ooit is de grens tussen rock en dansmuziek flinterdun geworden. Groepen als LCD Soundsystem, !!!, The Rapture en onze eigenste Soulwax zaaiden enkele jaren geleden verwarring door dansmuziek te maken met rockinstrumenten en dito attitude. Tegenwoordig is dat al meer ingeburgerd en zijn er heel wat groepen die het proces gekopieerd of geadapteerd hebben. Wanneer een verzamelaar als 'Ibiza Rocks' dan het levenslicht ziet, denkt waarschijnlijk iedereen dat er een compilatie volgt van dergelijk dansbaar rockstuff. Niets is echt minder waar, de samenstellers van deze dubbele verzamelaar konden moeilijk maat houden en kozen ofwel voor dans ofwel voor rock. De o zo spannende middenweg daartussen komt slechts sporadisch aan bod.
Het eerste schijfje van 'Ibiza Rocks' bevat veel mooie namen. Met Wolfmother, The Futureheads, Maximo Park en We Are Scientists trapt de plaat krachtig af met stevige rock. Vooral 'Woman' van de nieuwe vintage-rockers Wolfmother is een schot in de roos. Het gecontroleerde gekrijs en de vlammende gitaarrifs doen vermoeden dat Led Zeppelin zijn troonopvolgers heeft gevonden.
Na het rockgedeelte gaat het ongegeneerd richting dance. Enkel Kasabian en Tom Vek staan er mooi tussenin. Ze leveren beide sterke tracks waarbij vooral die van Kasabian uitnodigt tot meer. De groep gebruikt gitaren en drums om hun 'Club Foot' vaart te geven en vullen de melodie op met synthesizers, verdoken strijkers en een zanger die doet denken aan The Charlatans.
Maar daarna mikt Ibiza Rocks op de dansvloer met Mylo, Goldfrapp en Fischerspooner. Het frappante is dat deze groepen oudere tracks afleveren, zo is 'Emerge' van Fischerspooner weer opgevist. Zeker en vast een prachtige track die niet mag vergeten worden, maar hij is een beetje misplaats op deze rockverzamelaar. Als slot mogen dan LCD Soundsystem, The Streets en The Rapture hun kunstje komen doen met hun bekendste tracks, maar ook vaak hun oudste.
De tweede cd is een beetje van het zelfde laken een pak, maar dan met minder dance en meer rock in onversneden vorm. Op dit schijfje lijken zowat alle hypes van 2006 vertegenwoordigd: Captain, The Editors, Hard-Fi, The Kaiser Chiefs, The Fratellis en The Automatic. Heel leuk is 'I Ain't Losing Any Sleep' van The Sunshine Underground dat qua sound wat schatplichtig is aan de punkfunk van The Rapture. Ook tegen het einde van de cd staan er al wat meer interessante tracks op die een mooie symbiose vormen van dance en rock. De Audio Bullys halen drums en gitaar door de vervormer om 'Eq-ing' vol adrenaline te pompen. The Infadels en Clor gebruiken beats samen met gitaar, stem en drums om leuke dansnummers te maken. Daarna gaat het er allemaal wat makker aan toe met onder andere de mondharmonica van The Holloways en de meezinger The Rumble Stripes. Enkel het ongelooflijk grappige en swingende 'Pull Shapes' van The Pipettes kan het dansfestijn nog even op gang trekken.
'Ibiza Rocks' is niet echt het overzicht geworden van de boeiende grijze zone tussen rock en dance. Integendeel, de samenstellers hadden het blijkbaar moeilijk nuances aan te brengen en kozen overwegend voor pure rock met af en toe een dansnummer. Slechts een handvol groepen staat op deze verzamelaar op zijn plaats. Voor de rest staan er toffe tracks op, maar die staan op andere verzamelalbums ook. Misschien is deze 'Ibiza Rocks' interessant voor Engelsen die in dronken toestand de zomer van hun leven op Ibiza beleefden en nu wat willen terugmijmeren.
Meer over V/A
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
