Drie generaties van componisten die in Engeland muziek schreven komen hier aan bod met drie werken voor blazers of blazers en piano. Chronologisch gezien begint de plaat met het kwintet voor hobo, klarinet, fagot, hoorn en piano van de in London werkende Oostenrijker Ernst Pauer, een werk in de klassieke Oostenrijkse traditie dat bijna naadloos aansluit bij gelijkaardige kwintetten van Mozart en Beethoven. Van Gustav Holst, Engelands vroeg twintigste-eeuwse componist van onder meer het bekende 'The Planets' wordt diens vroege houtblaaskwintet voorgesteld, een werk dat lang verloren gewaand was maar pas in de jaren '50 herontdekt werd. Gordon Jacob tot slot, een tijdgenoot van Benjamin Britten wordt voorgesteld met diens sextet voor houtblaaskwintet en piano.
Deze plaat van het Nederlandse Hexagon Ensemble opent meteen met een uiterst aangename verrassing in de vorm van het nog nooit opgenomen en nagenoeg nooit uitgevoerde kwintet van Ernst Pauer. Het is een klassiek negentiende-eeuws werk in de beste traditie van componisten die voor blazers schreven als Louis Spohr of Ferdinand Ries, vierdelig, charmant en nooit banaal. Pauer kent zijn instrumenten door en door, schrift een zeer virtuoze pianopartij voor en verdeelt zijn melodisch materiaal evenwichtig over alle blazers, die van hem zeker geen voor de hand liggende partijen te spelen krijgen. Het Hexagon Ensemble voert dit werkje dan ook met enthousiasme en overtuiging uit, minder typisch gesuikerd en 'Weens' dan anderen zouden doen maar heel actief in ritme en frasering.
Holsts goedgeluimde houtblaaskwintet kan als kwalificeren als een typisch 'Engelse' compositie, in tegenstelling tot Pauers klassieke, Duitse klank. Het teruggrijpen naar oude Engelse renaissance muziek, een techniek die ook vele van Benjamin Brittens werken kenmerkt, wordt duidelijk in het langzame deel, net als Holsts gebruik van pastorale, Engelse volksmelodieën. In de uitvoering valt op hoe mooi de vijf instrumenten van het ensemble zich met elkaar vermengen en hoe onschuldig men deze muziek kan laten klinken, wat Holsts kwintet een heel eigen elegantie meegeeft.
Gordon Jacob wordt beschouwd als een van de meer conservatieve componisten van de twintigste eeuw en hij was inderdaad een man die radicaal elk al te ver gaand modernisme afwees. Melodie staat nog steeds bij hem centraal en de muziek wisselt af tussen aangename tonale en modale passages, zonder verregaande atonaliteit. Een groot deel van Jacobs oeuvre is voor blazers gecomponeerd (inclusief een concerto voor nagenoeg elk verschillend blaasinstrument) en in dit sextet hoort men hoe soepel en vlot hij voor blazers kon schrijven. Het langzame deel krijgt in deze grootse, trage benadering bijna symfonische allures maar de finale is best satirisch opgevat, met uitdagende, snelle loopjes in elk instrument.
Deze vrij ongekende muziek verdient zeker een plaatje in de verzameling van muziekliefhebbers, zowel de minder vaak uitgevoerde werken van Holst en Jacob als de wereldpremière opname van het originele kwintet van Ernst Pauer.
Meer over V/C
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
