Een wat vreemde titel voor een cd die vier werken van laatromantische muziek verzamelt rond een enkel thema en dat thema is (verboden) liefde. Zo speelt het Orchestre de la francophonie canadienne naast Richard Strauss' bekende symfonische gedicht 'Don Juan' ook de haast obligate prelude en 'Liebestod' uit Wagners 'Tristan und Isolde' naast twee symfonische gedichten van Franse of Frans-Canadese componisten: 'Adonis' van Théodore Dubois en 'Hercule et Omphale' van Claude Champagne.
De uitvoering van Wagner en Strauss laat vele, doorgaans slecht hoorbare, kantjes van de orkestratie aan bod komen. Bij 'Don Juan' vallen bijvoorbeeld de duidelijk verstaanbare trioolfiguraties op, zowel bij de strijkers als bij de (koper)blazers. De strijkers van het Orchestre de la francophonie canadienne spelen trouwens opvallend accuraat en duidelijk zodat de razendsnelle trekken in deze 'Don Juan' haarzuiver weergegeven worden.
De prelude en 'Liebestod' uit 'Tristan und Isolde' vinden wel vaker hun weg naar concertprogramma's maar de introductie tot de derde akte, met zijn lange althobosolo wordt wat minder vaak uitgevoerd en dus is het een welkome aanwinst voor deze cd. Vooral de lumineuze, vlotte uitvoering van Isoldes sterfscène valt in de smaak, door de manier waarop dit deel niet vervaagt tot een eindeloos trage dodenmars maar dirigent Jean-Philippe Tremblay net een verstaanbaar snel tempo aanhoudt. De althobosolo krijgt breed en vol vorm in de prelude tot de derde akte, heel vrij en solistisch uitgevoerd.
Het Orchestre de la francophonie canadienne beschikt over uitstekende blazers en de vele, erg delicaat uitgevoerde soli in Dubois' driedelige 'Adonis' illustreren een delicate manier van spelen die deze muziek goed ligt. In tegenstelling tot Wagner en Strauss worden beide Franse werken erg fijn uitgevoerd met een aandacht voor detail die haast classicistisch aanvoelt. Inhoudelijk is dit geen wereldschokkende maar wel elegante muziek, met een 'Déploration des Nymphes' die met een paar dwarsfluiten de gelaten sfeer van Faurés balletmuziek oproept.
De cd sluit af met een korter symfonisch gedicht van Claude Champagne. 'Hercule et Omphale' grijpt terug naar de mythe waarbij Hercules door de god Hermes aan Omphales als slaaf verkocht werd. Het werk speelt wat structuur betreft losjes met het contrast tussen een ruw, 'mannelijk' thema en een lieflijk 'vrouwelijk', waarbij met wat verbeelding het ene Hercules en het andere Omphales uitbeeldt. Het orkest kiest voor een vlotte in plaats van monumentale uitvoering, iets wat deze muziek licht verteerbaar houdt. Die lijn wordt over de hele cd aangehouden, met een briljante lezing van Richard Strauss, een Wagner die transparant en toegankelijk gehouden wordt en twee werken van onbekende, misschien niet steeds zo originele maar wel charmante en representatieve twintigste-eeuwse muziek.
Meer over V/C
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
