Het zat Vomito Negro niet helemaal mee. Het Belgische elektrowaveduo Gin Devo en Guy Van Mieghem, dat in de jaren ’80 wereldsucces kende, kreeg in 1992 een nekslag toen frontman Van Mieghem een zwaar auto ongeval meemaakte. Rehabilitatie van meer dan tien jaar resulteerde in een lauw ‘Fireball’. Een noodzakelijke split maakte dat Gin Devo met ondermeer techneut Borg als Pressure Control verder bleef gaan. Anno 2010 is de naam Pressure Control opnieuw Vomito Negro geworden, wat resulteert in het kranige album ‘Skull & Bones’.
Erg vrolijk is de muziek van Vomito Negro nooit geweest. De band blijft ronddolen in een demonisch rijk van gitzwarte elektrowave. Oorverdovende synthpartijen, mokerende percussiebeats en een vervormde stem die bloeddoorlopen taferelen uitspuwt: inhoudelijk houdt het project vast aan zijn succesformule. Dat neemt niet weg dat deze wedergeboorte een muzikale energiestoot is waar men niet echt onverschillig tegenover kan staan.
Schedels, een brandende man, een dodenmis en een gitzwarte kaft: deze plaat klinkt zoals ze eruit ziet. ‘Skull & Bones’ vangt aan met een sinistere instrumentale intro van cello, kraaksamples en tikkende ritmiek. Plots duikt de onheilspellende stem van Devo uit de diepte op: “The world in sour power / danger and pain”. Beats en glijdende synthesizers springen erbij en de trein is vertrokken. Een duistere sfeer, gesofisticeerde elektronica en vooral een knallende drive leiden de luisteraar langsheen de nodige doemtaferelen. Toch is dit album geen eenheidsworst. ‘On Demand’ is een heel erg minimaal nummer dat met zijn heimelijk fluisterende stem een sinister rustpunt vormt.
Extra troef is trouwens de bonus-cd, ‘The 2k10 Remakes’, die de oude hits in een nieuw jasje steekt. Clubhit ‘Move Your Body’, overtuigende opener ‘Feel the Heat’ of het rauwe ‘Stay Alive’ hebben zijn opgefrist met hedendaagse elektronische detailgeluiden, meer geavanceerde beats en dus ook iets meer karakter.
Om helemaal te verpletteren, schiet dit album net iets te kort. Fans die opperen dat Devo de stem van Van Miegem niet kan vervangen, hebben gelijk. De scandeerzang op dit album klinkt onheilspellend en duister, maar niet emotioneel onderbouwd. Boze woorden klinken niet woedend en bloeddorstige taferelen niet angstaanjagend. Verder wordt gewerkt met hoge en scherpe gitaren, noise en ruis, maar blijven diepe baspulsen of dreigende grondtonen vreemd genoeg vaak achterwege.
‘Skull & Bones’ is, zeker met de gelimiteerde bonus-cd, een muzikaal krachtige, lekker donkere plaat. Zonder zich te zondigen aan gladde, zwevende club-elektro behoudt het nieuwe tweetal het duistere wave-karakter dat Vomito Negro drie decennia geleden zo groot maakte. De nodige technische finesse en afwisseling zorgen hier voor een aangenaam maar niet echt helemaal bloedstollend album.
Meer over Vomito Negro
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
