Vverevvolf Grehv is het soloproject van een zekere Dapose, lid van The Faint. Wie de man is, is een beetje een raadsel, maar hij heeft zich alleszins flink bezig gehouden met dit album, want de term 'soloproject' is hier letterlijk: geen hulp van buitenaf, alle instrumenten, vocalen en programmeringen heeft hij in eigen hand gehouden. Nu gebeurt het wel eens vaker dat dergelijke projecten weinig meer zijn dan absolute navelstaarderij waar de rest van de wereld geen boodschap aan heeft, maar is dat hier ook zo?
Helaas wel, ja. Hoewel de biografie het heeft over vergelijkingen met Fantomas, Genghis Tron of Cephalic Carnage, is snel duidelijk dat die vergelijkingen slaan als een tang op een varken. Dat 'Emancipation of Dissonance' in wezen meteen verklapt waar het hier grotendeels om draait, is wel een handige insteek. Dissonant is het geheel zeker, zelfs in die zin dat het irritant wordt. Dissonantie louter om de dissonantie heeft nog maar zelden goede albums voortgebracht en daar is dit kleinood een mooi bewijs van. Los van het feit dat er werkelijk kop noch staart te krijgen valt aan de nummers, is de schreeuwerige zang vaak verstopt onder een dikke laag vervorming en zijn de gitaarriffs gewoonweg ongeïnspireerd en doorsnee chaotisch. Het wordt al heel snel duidelijk dat dit heerschap niet over de songschrijverscapaciteiten beschikt om het geheel doorlopend interessant te houden, vooral omdat er na ongeveer anderhalve minuut bij het gros van de luisteraars vermoedelijk irritatie ontstaat. Los daarvan is de productie (ook in eigen handen, uiteraard) ronduit slecht en klinken de brute stukken zowaar als een natte scheet in een fles.
Zonder twijfel een van de meest overbodige releases van het jaar, dit 'Zombie Aesthetics'. Op geen enkel moment weet het album te bekoren en doet het niks anders dan op het zenuwsysteem werken. Zelfs mensen met een zwak voor atypische muziek (en dit is behoorlijk atypisch) gaan hier geen bal aan vinden.
Meer over Vverevvolf Grehv
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
