Het zou al eens kunnen vergeten worden, maar zelfs in metalland wordt gewerkt met hypes en idolen. Het sextet We Came as Romans uit Michigan is goed op weg wat dit betreft. Debuut ‘To Plant a Seed’ was nog geen maand uit in Amerika, of ze steeg naar een zesde plek in de New Artist Billboard en een tweede in de Alternative New Artist Chart. Geen twee jaar na oprichting staat de band naast ondermeer Parkway Drive in de Imperial Never Say Die!-tour 2010. De manier waarop dit gezelschap een constante spanning houdt tussen zware, ruige grunts en onschuldige koorknaapzang en complexe partijen met krachtige metalmelodieën verzoent, is helemaal op maat van een enthousiast tienerpubliek.
Laat er geen twijfel over bestaan, deze plaat bevat voor 90% woeste stampmetal met loeiende gitaarriffs en beukende breaks. Een dubbele basdrum die als een machinegeweer ratelt wanneer de slaapkamerbelletjes bij aanvang van ‘ We Are the Reasons’ ophouden, laat het nummer genadeloos op de luisteraar inrammen. Toch wordt alles even later ook weer gesust door die kenmerkende zweverige emo-zangpartijen. Zo slingert het zestal voortdurend over en weer tussen ontiegelijk ruige en emotioneel gevoelige, zelfs lieftallige muziek. Opgewektheid en liefde blijkt overigens de onderliggende boodschap die deze heren de wereld in willen sturen.
Ogenschijnlijke constante in de tien songs op dit album is een stevige geluidsmuur van zwaar ronkende gitaren, hoewel glijdende strijkers of een zeldzaam voorop tredende elektronische toets de nodige afwisseling injecteren. Deze cd komt dan ook over als een permanent spel met gevoelens en indrukken. Songs als ‘I Will not Reap Destruction’ zwalpen met hun uiterst doordachte verhaallijn tussen loodzwaar en vederlicht. Ondanks dit wel erg wisselvallig spel, houdt We Came as Romans toch zijn uitstraling staande en de metalspirit overeind.
De formule die dit gezelschap hanteert, is misschien soms wat doorzichtig, maar zeker ook doeltreffend. Door voldoende sterke accenten in zijn muziek te steken, opent deze band de deur voor een erg breed publiek. Gelukkig klokt dit overdonderend plaatje ook af op nog geen veertig minuten, waardoor het ook niet lastig blijkt om doorheen deze toch vrij inwisselbare songs te razen. Kort en krachtig is hier dus duidelijk de boodschap.
