Dat Nederland wel wat meer te bieden heeft dan Within Temptation, Epica of alle klonen van die bands die ondertussen her en der de kop opsteken, blijkt wel uit dit kleinood. Winter of Sin werd opgericht in 1998 in de meest metal stad van heel Nederland, namelijk Groningen. De band liet er geen gras over groeien en bracht heel snel twee demos uit, gevolgd door een eerste full album in 2006. Nu is het dus tijd voor 'Razernij' en deze schijf heeft zijn titel zeker niet gestolen, want dit is snijdende black metal van een hoog kaliber, edoch met ruimte voor melodische invalshoeken.
Vorige zanger Wokkel werd vervangen door een zekere John en dat was geen slechte keuze. Hoewel Wokkel best wel aardige screams kon voortbrengen, miste hij de gemene rasp die black metal net kan maken of kraken en wat dat betreft zit het met de nieuwe vocalist wel snor. Enige kanttekening die een mens kan maken is dat hij een tikje aan de eentonige kant schreeuwt, maar daar gaan de meeste zwartgeblakerde zielen zich niet aan storen. Over naar de muziek dus, en die zit sterk in elkaar. Winter of Sin kiest resoluut de kaart van de agressie, maar doet dat op een zeer ingenieuze manier. Hoewel de drums ratelen als een op hol geslagen kudde metalen buffels en de gitaren hakken en raggen met die heerlijk scherpe stofzuigersound, weten de jongens toch interessante breaks en catchy melodieën in het geheel te stoppen. Toegegeven, ze zitten soms flink verstopt, maar na een paar luisterbeurten komen ze bovendrijven. Wat op het eerste gehoor dus vrij standaard snelle black metal lijkt met lichte keyboards, wordt zo een smerige en gemene plaat voor verborgen kantjes en meeslepende licks. Zo heeft 'Door Pijn Verscheurd' een thema dat steeds maar blijft ronddwalen en kan 'Into Oblivion' perfect overtuigen mits sterk riffmateriaal. Een leuk extraatje is dat het leeuwendeel van de teksten in het Nederlands gekrijst worden, al maakt dat op het eerste gehoor weinig uit omdat John zo schril tekeer gaat. En dat is, tot op heden, het enige waar mensen over kunnen struikelen. Maar als hij de volgende keer meer afwisseling stopt in zijn uithalen wordt Winter of Sin helemaal een band om rekening mee te houden.
Keyboards incorporeren in gemene black metal op een smaakvolle manier: het kan dus nog. Neem daarbij het sobere en spooky artwork (dat eindelijk eens géén wouden of sneeuwlandschappen laat zien) en Winter of Sin manifesteert zich meteen als een band die over veel potentieel beschikt om het te gaan maken.
Meer over Winter of Sin
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
