Voor een Fransman is het niet evident om zich internationaal te tonen wanneer het op muziek aankomt. Ze zijn er doorgaans té chauvinistisch en Franse muziek bekt nu eenmaal niet goed genoeg voor de modale buitenlander. Ook is het niet evident om binnen Frankrijk een album op te nemen binnen een genre dat helemaal niet Frans is. Youri Blow trachtte deze clichés op twee manieren te doorbreken, enerzijds door middel van ouderwetse blues én anderzijds door gebruik van ongewone wereldmuziek voor een autochtone Fransman. Vooraleer van start te gaan met de opnames van dit album verbleef de in-oorsprong-bluesman twee maanden lang op de steppe van Mongolië. De muzikale indrukken die hij daar ontwaarde wilde hij vervolgens gebruiken op z’n derde album.
Vanaf de eerste minuten van ‘The Corridor’ fnuikt Youri Blow de eerder aangehaalde clichés met aangename Noord-Amerikaanse blues. Het is evenwel vooral het tweede nummer (‘Muddy Streams’), met de klank van een rauwe, gammele gitaar die rechtstreeks van op een plantage uit de Mississippidelta lijkt te komen, dat hij bluesfans tot ver buiten Frankrijk in bosjes kan doen vallen. Verder is in dit nummer een tweede stem te horen die refereert naar zijn Mongoolse trip.
Experimenteel, maar tevens een portie minder boeiend wordt het tijdens ‘Salmon Dreams’. Dit lied is langdradig, er valt nauwelijks tempovariatie op te merken, de zanglijnen zijn eentonig en het is allerminst een toonbeeld van inspiratie, kortom allemaal betekenisverwanten van ‘saai’. Ook het titelnummer kan bezwaarlijk een hoogtepunt genoemd worden. Als sfeervolle achtergrondmuziek is het evenwel een goeie optie. Daarop volgend brengt de instrumental ‘Tsagaan Sar’ de begeestering terug en dat ondanks het gezapige ritme. De blues is er mysterieus geworden, alsook nachtelijk en elfjesachtig. Verder schuilt in dit lied een iets opzichtiger vleugje wereldmuziek. Dezelfde sfeer wordt aangetroffen in ‘Khovsgol Lake’. De Mongoolse keelgezangen die volume geven aan het nummer zijn een nadrukkelijk uitvloeisel van de hierboven reeds aangebrachte trip. Deze zangtechniek komt evenwel pas helemaal aan de oppervlakte in ‘Ulan Taïga’.
Even terug naar de saaiheidsfactor van ‘Salmon Dreams’. Een meevaller is dat dit nummer met ‘Autour du Tempelier’ een aangenamere tegenhanger heeft. Enkel met gitaar weet Youri Blow hier een vrij trage maar meeslepende compositie neer te zetten waar zelfs de meest manhaftige ziel aanvankelijk week van zou worden. Naar het einde toe schept het ritme op één of andere manier een illusie van uitgestrektheid. Het is een kunst om dergelijke gevoelens te creëren in muziek. Blow eindigt het album met ’Éveil de la Goutte d’Eau’, wat een moeilijk te benaderen slotakkoord blijkt. Deze song toont zowel Europese trekjes, wereldmuziekinvloeden als Mongoolse inwerking. Helaas baadt het geheel in chaotisch uitgesponnen ongeïnspireerdheid.
De versmelting van verschillende genres is in het verleden al meermaals een zegen geweest voor muziekcomposities. Tijdens het beluisteren van ‘The Corridor’ lag dit evenwel anders. De blues en de wereldmuziek/Mongools beïnvloedde muziek staan vrij gegroepeerd op het album (eerst gezongen blues, daarna instrumentale wereldmuziek) en van een kruisbestuiving tussen de verschillende genres is er amper sprake. Ook slaan de verschillende nummers op het album nauwelijks een brug, waardoor het geheel nogal stroef klinkt. Toch is het niet allemaal kommer en kwel. Zo leverde Youri Blow puik werk met z’n ouderwetse blues én was het voor velen een eerste kennismaking met Mongoolse keelgezangen.
Meer over Youri Blow
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
