Het is misschien niet de eerste keer dat een metalband stevig onder de invloed staat van klassieke muziek (de bombast binnen het genre heeft daar immers veel aan te danken), maar het is misschien wel een van de eerste keren dat een band effectief zo gretig gebruik maakt van componisten als Bach of Beethoven. Heavatar heeft immers een spoor gevonden waarop de symbiose van beide muziektakken zo ver doorgedreven wordt, dat bijna een nieuw genre ontstaat. Dat levert een zeer interessante schijf op en roept eveneens om antwoorden van bezieler Stefan Schmidt.
Wanneer kreeg je het idee om klassieke muziek te vermengen met metal?
Dat moet zijn kort nadat we beslisten om een pauze in te lassen met Van Canto, ergens in 2012. het leek me een leuk idee om wat vrienden bij elkaar te krijgen en een rasecht Duits power metalalbum op te nemen. Zo'n vreemde stap is dat niet, want ik was eerst de zanger en ritmegitarist van mijn eerste band Jester's Funeral. Die dingen zijn altijd deel geweest van mijn muzikale leven.
Het is geen geheim dat klassieke componisten van tel zijn binnen metal, maar hoe selecteer jij de werken die je gaat gebruiken bij Heavatar?
Dat begint al bij persoonlijke smaak,maar het belangrijkste is dat ik de compositie kies en van daaruit vertrek om ermee aan de slag te gaan als componist. Ik probeerde me in te beelden hoe het zou zijn mocht ik in dezelfde kamer zitten als Johann Sebastian Bach (of in het repetitiehok) en vervolgens metalriffs zou schrijven met die persoon.
Geeft zingen in Heavatar je meer vrijheid dan bij Van Canto?
Ik weet het niet. Het heeft in wezen niets te maken met vrijheid want dat zou betekenen dat ik me niet vrij voel bij Van Canto en dat is zeker niet het geval. Het zijn twee bands waar ik bij speel en ze hebben zowel verschillende benaderingen als gelijkenissen, wat ook logisch is aangezien de persoon die het meeste muziek schrijft dezelfde is. (lacht)
Stefan Schmidt (foto: Saskia Hörlander & Tim C. Rochels)
Omdat dit album vrij prominent een 'I' in de titel heeft, lijkt het niet meer dan logisch dat er nog albums zullen volgen. Maar waar vind je de tijd?
Ik neem gewoon de tijd die ik nodig heb. Ik wil zeker en vast een tweede album maken, maar allereerst wil ik Heavatar op een podium krijgen en uiteraard mezelf focussen op Van Canto aangezien dat mijn hoofdband is. Ik heb ondervonden dat een bepaald project doen, een ander kan inspireren. Je krijgt dan nieuwe ideeën, nieuwe invloeden en de kracht om nog een plaat te maken.
De muziek zit geworteld in power metal, maar er zit meer achter. Maar wou je te strikte referenties naar dat genre vermijden door breder te gaan?
Nee, die referentie is voor mij geen enkel probleem. We gebruikten het woord 'metal' op de hoes en we schreven een nummer dat 'To The Metal' heet, dus ik denk dat het er nogal dik op lag dat we een metalplaat wilden maken. (lacht) Om eerlijk te zijn heb ik geen brede waaier aan invloeden. Ik luister nauwelijks naar nieuwe muziek. Ik koop ongeveer één plaat per maand en daar blijft het bij. Het meeste komt uit mezelf of uit de groepen waar ik naar luisterde toen ik zestien à zeventien jaar oud was.
Het was iets minder bekend dat je ook kon gitaarspelen, naast zingen. Heb je een favoriet?
Nee, helemaal niet. Het is een beetje als vragen of je meer houdt van ademen dan slapen. Ik heb allebei nodig om gelukkig te zijn en vooral om in leven te blijven. (lacht)
Naast jezelf is de bekendste naam binnen Heavatar die van drummer Jörg Michael. Hoe ben je met hem in contact gekomen?
Hij is de baas van een boekingskantoor en hij is al de boeker voor Van Canto sinds 2008, dus ik ken hem nu al een tijdje. Daarnaast speelt hij op ongeveer de helft van alle albums die ik bezit, dus het is een beetje lastig om niet te houden van zijn stijl. (lacht) Ik was zo trots toen hij erbij kwam, want hij is een bijzonder toffe mens en een fantastisch drummer.
Heavatar (foto: Saskia Hörlander & Tim C. Rochels)
Op dit moment is Van Canto bekender dan Heavatar, maar wat ga je doen zodra beide bands een gelijke status hebben? Zou je kiezen of beide behouden?
Als ze allebei even bekend worden, hoop ik vooral dat het komt omdat Heavatar groter wordt en niet doordat Van Canto mindert! (lacht) Maar om eerlijk te zijn, kan ik daar niet op antwoorden. Dat zou betekenen dat Heavatar en Van Canto concurrenten van elkaar zijn en dat is zeker niet het geval. Het zijn simpelweg twee kanten van mijn muntje. Zelfs al zouden we er in slagen om 250 shows per jaar te spelen met Van canto, dan zijn er nog meer dan 100 dagen over om andere dingen te doen dus ik zou altijd proberen om beide te combineren.
Is er een klassiek componist die je meer apprecieert dan anderen?
Degenen die ik koos om te gebruiken op 'Opus I' zijn de personen waar ik het meest van geniet, vooral Bach.
Je gebruikt een zevensnarige gitaar voor Heavatar. Geeft dat je meer ruimte om te gebruiken?
Ja, absoluut! Ik heb trouwens altijd al op zevensnarige gitaren gespeeld in mijn eerste band. Voor mij voelt dat erg natuurlijk aan en ik heb altijd het gevoel dat een reguliere zessnarige gitaar op een of andere manier te klein is en niet in proportie.
Is er een bepaald klassiek stuk dat je graag zou gebruiken, maar dat te moeilijk lijkt om te verwerken binnen Heavatar?
Nee, eigenlijk niet. Op dit moment focus ik me meer op het produceren van het volgende Van Canto-album, maar ik ben er vrij zeker van dat zodra ik begin te werken aan een nieuwe Heavatar-plaat dat ik de inspiratie ga vinden die ik nodig heb op dat moment.
