Swayzak heeft er al tien jaar in het dancewereldje opzitten en dat vieren ze met een vijfde langspeler, 'Some Other Country'. De producties van James Taylor en David Brown stonden in die tien jaar garant voor subtiele dance en elektronica met invloeden uit alle mogelijk genres. Het geluid van deze Britten was nooit gratuit, wel altijd uniek.
We bellen James Taylor op tijdens een weekje rust in Frankrijk. Dat Taylor wat rust nodig heeft, valt te begrijpen. Hij is niet alleen een deel van Swayzak, hij heeft ook zijn eigen label, 240 VOLTS –waar groten als Konrad Black hun demo's komen binnensteken–, en draait geregeld in clubs over heel de wereld. De rust doet Taylor schijnbaar deugd, want we krijgen een joviale man aan de lijn die graag en veel uitleg geeft over Swayzaks jongste worp, het hele minimalgedoe en de rechten van de luisteraar.
Gelukkige verjaardag met Swayzak! Plannen jullie een verjaardagsfeestje?
Ja, zeker! Drie eigenlijk. We hebben net de eerste achter de rug in Berlijn, twee weken geleden, en het was echt super. Zondag gaan we naar London, daar spelen we in Fabric. En het derde feestje geven we in Le Rex in Parijs in oktober.
Dat zijn niet van de minste clubs.
(trots) Nee, en we doen er ook niet enkel gewoon een Swayzak-performance. We hosten de club op die avond en brengen de hele Swayzakfamilie mee, zangers, dj's,... .
'Some Other Country' is niet echt een dancealbum geworden, maar toch zijn de meeste tracks vrij lang. Het kortste nummer klokt nog steeds af voorbij de vijf minuten.
Ja, ik weet het, maar dat is gewoon iets wat we altijd al gedaan hebben. Op die manier geven we de track ademruimte en kan alles zich rustig ontwikkelen. We houden er van om veel sfeer in de tracks te steken, dus ja, dan duurt het altijd wat langer. Wanneer we nog maar net begonnen, duurden onze tracks 16 minuten. Deze zijn eigenlijk vrij kort voor ons doen (ondeugend lachje).
Waarom hebben jullie de eerste single uit het album 'So Cheap' genoemd?
Wel, er zit een sample in van David die aan het praten is en ik wist eigenlijk bij god niet wat hij aan het zeggen was, maar voor mij klonk het als 'so cheap'. En ook, het meeste van die track is gemaakt op een pc die we hadden gekocht in 1999 of zo iets. De computer was compleet uit elkaar aan het vallen. De software was ook nog eens complete crap. Dus de titel is eigenlijk een referentie naar het feit dat je geen verbluffende computer nodig hebt met de meest uptodate software en plugins om muziek te maken. Je kan goede muziek maken met goedkoop materiaal als je er gewoon maar wat tijd in steekt.
Dus de titel was niet echt een statement naar het minimalgenre toe?
Nee. Toch niet in het bijzonder. Nu, als je het zo wil interpreteren, graag. We zijn opzettelijk misleidend met onze titels zo kan iedereen de songs voor zichzelf interpreteren. Er komen vaak mensen naar mij die het dan hebben over "oh ja, die song, dat gaat toch over blablabla!". Euh nee, maar als jij wil dat het dat wil zeggen, dan is dat je recht als luisteraar. Dat is een deel van het plezier.
Jullie vermengen graag verschillende genres in jullie muziek. Nooit gedacht om eens een album te maken dat binnen één genre blijft?
Neen en ik ben echt blij dat we dat nog nooit gedaan hebben. Binnen het format van een album kan je nu eenmaal meer avontuurlijk te werk gaan, je kan andere dingen proberen. Ik denk dat het saai zou worden om zo een album te maken, zelfs al zou het het beste ter wereld zijn. We houden gewoon van heel uiteenlopende zaken. Mijn favoriete avondjes clubben zijn die waarop je eerst wat house en elektro hoort en dan wat techno en minimal, een beetje disco. Voor mij is dat de joy of music.
Swayzak werkt voor het merendeel met gastvocalen, waarom kiezen jullie eigenlijk voor vocalen over elektronische tracks?
Ik weet niet, als we iemand tegenkomen die we leuk vinden, vragen we of die eens wil komen meedoen. Het is niet dat het een bewuste keuze is. Het is gewoon leuk om dat allemaal eens uit te proberen. Het voegt zeker iets toe aan de tracks, dat is juist, maar niet elke track heeft een zanglijn nodig. Bij sommige werkt het en bij andere weer niet. Er zijn vocals die we in het verleden niet gebruikt hebben omdat het gewoon niet werkte. Het was zeker geen commerciële overweging, zo van "Ok, laten we eens een hitsong maken met een zanger". We geven de zanger namelijk complete vrijheid. We zeggen "hier heb je de track, doe wat je wil, zing over wat je denkt dat past en dan zwieren wij de zangpartijen bovenop de track". Ik denk dat je dan een betere prestatie van de mensen krijgt. Het is ook spannend om te doen, want soms heb je een instrumentale track waarvan je al een idee hebt waarover die gaat en dan zet iemand er een song over, dan heb ik vaak zo iets van "wauw, ik zou er nooit aan durven denken hebben dat die track die kant kon uitgaan". 'Smile & Receive' is bijvoorbeeld zo een track. Toen die terugkwam met een zanglijn over, had ik echt het gevoel dat het een song was geworden terwijl het daarvoor gewoon twee maten en een baslijn was.
Waar vind je eigenlijk al dat vocale talent. Heb je je eigen talentenjacht?
Nee, het zijn meestal vrienden van vrienden. We hadden in het begin een slechte ervaring met een zanger die we niet kenden. En het was nogal veel van geld, business en bullshit. Nu hebben we allemaal heel goed volk rond ons en ze hebben echt goed werk geleverd. Zo zit het proces eigenlijk in elkaar, heel naturel allemaal.
Nog even over de vocalen, wat opvalt is dat jullie nooit producties uitbrengen onder de noemer 'Swayak featuring....'. Waarom eigenlijk?
Nee, dat is juist. Ik hou eigenlijk niet van heel dat 'featuring'-gedoe. Ik lijkt gewoon allemaal een beetje...
Verwaand?
Ja, zeker wanneer ze een naam gebruiken, zoals 'featuring Richard Ashcroft' of Thom Yorke. Dan misbruiken ze die naam eigenlijk. Hier is het gewoon Swayzak en als we dat zeggen tegen onze zangers dan hebben die daar nooit een probleem mee. Die zijn gewoon blij dat ze mee muziek kunnen maken. Ze zijn ook allemaal deel van de band.
Op het album horen we ook een baby muziek maken. Is een van jullie vader geworden?
Ja, ik ben vader nu. Maar het is toch mijn kind niet, het is van iemand anders (lacht geheimzinnig). Ik bedoel het kind dat je op de track hoort, is niet van mij, het is de dochter van de webmaster.
Op jullie myspace vermelden jullie de invloeden van Swayzak. Het is een lange lijst geworden, maar volgens mij ontbreekt er eentje, een groep die toch nauw aanleunt bij jullie geluid, namelijk Underworld.
Om eerlijk te zijn, David heeft die lijst bij elkaar geschreven. Maar het is interessant dat je het zegt, want een paar weken geleden vermelde iemand tijdens een interview ook Underworld. Ik heb Underworld maar één keer live gezien en ik heb twee 12"'s van hen, 'Rez' en 'Skyscraper, I Love You'. Ik heb eigenlijk nooit stilgestaan bij de gelijkenis tot iemand het een paar weken geleden zei. Inderdaad, we komen uit dezelfde regio van het land en ze leven niet ver van ons in Londen. Er zijn wat gelijkenissen, ja, maar het was nooit de bedoeling. In het midden van de jaren '90 luisterden we inderdaad veel naar Underworld en Orbital. Dat is nog zo een grote: Orbital. Ik heb veel meer platen van Orbital dan van Underworld. Maar ik vind wel dat Underworld en Orbital meer techno zijn dan wij.
Orbital is er een paar jaar geleden mee gestopt, terwijl Swayzak nu tien geworden is. Vanaf nu zullen jullie beschouwd worden als de iconen...
Ja (uitbundig)... dinosaurussen! Het is gewoon allemaal al heel leuk geweest tot hier toe. Onlangs zei er iemand tegen mij "jullie zijn nog gewoon een grote undergroundband" en dat is ook precies wat we wouden worden. Ik wil niet naar grote labels stappen en gigantische tours moeten doen en al dat soort dingen. Dan is het gewoon niet meer zo leuk. Ik kan nu nog regelmatig in kleinere clubs spelen met 150 mensen, gewoon voor het plezier, terwijl we ook naar de grote clubs zoals Fabric kunnen.
De verjaardag van Swayzak was niet de enige dit jaar. Jij mocht ook veertig kaarsjes uitblazen dit jaar.
Over twee weken is het zover. Maar voor mij is het eigenlijk niet zo belangrijk. Ik zou liever hebben dat iedereen het gewoon vergeet. Ik zal het zelf waarschijnlijk ook niet vieren. Het is grappig want dit hele 'Swayzak 10' gaat eigenlijk helemaal aan mij voorbij. Ik ben niet echt fan van al die mijlpalen en dat nummergedoe. Ik ga liever gewoon verder met het volgende. Maar voor Swayzak moesten we met het nieuwe album toch iets doen, dus we besloten dan maar om er een feestje van te maken... drie eigenlijk.
Beschouw je jezelf nu een 'oudje' in heel het jonge dancemilieu?
Ja, onlangs was ik aan het draaien in Marseille en iedereen was er 19, zelfs de organisatoren. Ik was platen aan het draaien uit '92 en ik dacht van "fuck, toen waren zij nog maar vijf jaar of zo". Dat doet je wel wat oud voelen, maar voor dezelfde reden doet het er ook niet toe.
Dus we kunnen je nog steeds op de dansvloer vinden?
Fuck yeah! Twee weken geleden in Berlijn bijvoorbeeld, tot acht uur 's ochtends aan het dansen op The Human League (hilariteit). Fantastisch toch, de avond afsluiten met The Human League, ik ging helemaal van "yeeeaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaauuuhhhhh!". Ik hou er van om uit te gaan. Ik ga eigenlijk alleen maar uit als ik moet draaien. David draait wel meer dan mij, hij draait zowat elk weekend, terwijl ik slechts twee keer per maand draai. Ik heb kinderen en zo, he. Maar als ik dan toch in een club ben, dan wil ik mij er wel amuseren.
Is dat iets wat er wat de afgelopen jaren wat verdwenen is met die hele minimalgolf? Dat het belangrijker was hoe de muziek gemaakt in elkaar zat dan wat hij kon doen op een dansvloer?
Ja, zeker, wij voelden dat ook. Zeker vorig jaar, dan gingen we in minimalclubs spelen en kregen we vijf uur minimalmuziek. Er zat niets van soul in. Versta me niet verkeerd, sommige dingen zijn fantastisch, maar als het allemaal in dezelfde lijn ligt, pfff, dan heb ik snel iets van "go play a fucking jazz record, hou er even mee op, geef ons eens iets anders".
