Wat gebeurt er als Will Oldham en Matt Sweeney samen op podium staan en de heren in vorm zijn? Juist: vuurwerk! 'Summer in the Southeast' is de eerste liveplaat van Will ofte Bonnie 'Prince' Billy en geeft dit gevoel perfect weer. De beste momenten uit de man zijn laatste Amerikaanse livetournee zijn op zijn minst indrukwekkend te noemen en geven blijk van puur plezier. Dankzij een pracht van een begeleidingsband zijn de intieme folksongs van Oldham uitgegroeid tot stevige rockstatements en heeft de man zich ontwikkeld tot een heus podiumbeest.
Uitbundigheid viert hoogtij. Intieme ballades met een vlotte gitaarmelodie groeien steevast uit tot overdonderende en overweldigende partijen waarbij losbandige samenzang, oppeppend drumwerk en stevige gitaarsolo's mekaar aansterken. In plaats van een doodgewone 'best of', presenteert deze plaat krachtige live americanarock bewerkingen van de man zijn tragisch, ingetogen repertoire. Dankzij deze omvorming gaat van deze cd een energie uit die doet denken aan de hoogdagen van Neil Youngs Crazy Horse. Will Oldham jankt als een jakhals in 'Wolf Among Wolves' en vult zo mooi de solerende gitaar aan. 'Oh Let it Be' draaft dan weer heerlijk door op het eenvoudige g-f-e akkoordenschema van Iggy Pops 'I Wanna Be Your Dog' en het bloedmooie, pessimistische 'Death to Everyone' mondt uit in een sjamanistisch samenroepen naast de micro's. Het is niet verwonderlijk dat het (schijnbaar schaarse) publiek bij momenten volledig uit de bol gaat. Hetzelfde mag overigens gelden voor de muzikanten, zo blijkt. Zo beginnen de maracas in 'Break of Day' van puur jolijt door te draven om volledig naast het ritme, luidruchtig mee te rammelen. Verder worden teksten bij momenten half gescandeerd, half gezongen waarbij woorden worden weggelaten en de verschillende muzikanten maar wat door mekaar zingen (zonder mekaar echt te verliezen). Toch komen ook enkele meer introverte momenten aan bod. Zo fleurt Pink Nasty (ofte Sarah Beck) met haar hoge stem 'Pushkin' of het vrolijke 'May it Always Be' op en bloeit het langzame 'Wolf Among Wolves' erg traag open. Verder mag de prachtige ballade 'Madeleine Mary', waar dame en heer mekaar vocaal ontmoeten, gerust een hoogtepunt van deze cd genoemd worden. Toch ligt de klemtoon bij deze zeventien tracks veelal op doordravende, vlotte feestrock. Dat die soms net iets té stevig rechtdoor blijft rammelen, is in zo'n enthousiast livekader vergeeflijk.
Het is voor de fans van het eerste uur allicht even schrikken dat in deze broze baardman een heus rockmonster schuilgaat. Deze liveplaat is daarom niet enkel een collectie van Bonnie 'Prince' Billy zijn beste songs, maar ook een totaal nieuwe bewerking ervan die aangeeft hoe veelzijdig deze prachtige muzikant is.
Meer over Bonnie 'Prince' Billy
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
