De integrale Bach-cantate cyclus van Masaaki Suzuki en het Bach Collegium Japan moet zowat afgerond zijn nu. Dit is al het vijfenveertigste volume en stelt drie vrij late cantates voor. Ze dateren uit 1726, toen Bach aan zijn derde jaar als kantor in Leipzig toe was.
De openingskoren van de drie cantates zijn gepast machtig gebracht. Bachs muziek inspireert zelf natuurlijk ook voldoende want de koren van cantate 39 en 187 zijn compositorische meesterwerkjes met hun dialoog tussen koor, hobo's en strijkers en ingewikkelde polyfonie. En cantate 129 met trompetten en pauken is sowieso al feestelijk genoeg. Dat contrasteert met de broze dialoog die meesterlijk opgebouwd wordt tussen strijkers, blokfluiten, hobo's en continuo in cantate 39, een prachtvoorbeeld van de kwetsbare maar perfect gecontroleerde sfeer die Suzukis muzikanten kunnen scheppen.
Om de resterende tijd op te vullen, werd samen met de drie cantates ook de 'Sinfonia' BWV 1045 ingespeeld. Het is een moeilijk thuis te brengen werk, klaarblijkelijk het instrumentale inleidingsdeel van een niet bewaard gebleven cantate. De concertante vioolpartij brengt Bachs vioolconcerti in gedachten maar de feestelijke orkestratie met hobo's, trompetten en pauken lijkt in geen enkel opzicht op de kleinschalige bezetting van Bachs concerti.
De zangers zijn bekende namen voor wie met het Bach Collegium Japan of met de barokwereld in het algemeen vertrouwd is. De sopraanpartij wordt vertolkt door Yukari Nonoshita die een elegante lezing neerzet van Bachs muziek. Coloraturen komen vlot bij haar en haar kleine stem, met zijn omfloerste hoogte past goed in een kleinschalig barokideaal. Misschien een beetje te goed zelfs want in de laagte raakt ze nogal makkelijk bedekt door de begeleiding. Robin Blaze's herkenbare stem voert de altaria's uit, sappig en rond zoals altijd. Hij bezit een typerend en vrijwel unieke warmte in zijn stem die zijn countertenorklank onmiddellijk herkenbaar maakt. Peter Kooij zingt de basaria's met kenmerkende zorg voor uitspraak en nootplaatsing. Hij mag zijn warm, soepel middenregister aanspreken in aria's als het smaakvol theatraal gezongen 'Darum sollt ihr nicht sorgen noch sagen' uit BWV 187 of de aria 'Wohlzutun und mitzuteilen vergesset nicht' uit BWV 39.
Een fijne cast solisten, een stijlvolle, muzikale interpretatie en een gedreven orkest zijn kenmerken die men al gewoon was uit voorgaande opnames en die kenmerken vindt men ook in dit nieuwste volume terug, dat drie nieuwe en relatief onbekende cantates toevoegt aan Suzuki's integrale.
Meer over Johann Sebastian Bach
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
