Met de korte openingstrack (weinig meer dan een muzikaal idee en een drumsolo) zet Michiel Braam de luisteraar meteen op het verkeerde been, als zou het hier een tussendoortje betreffen van de Nederlandse pianist. Nochtans is dit al het tweede album van deze formatie, waarin Braam zich bedient van een Wurlitzer piano en geflankeerd wordt door een basgitarist en een drummer. De kleurige mix van jazz, funk en een flinke scheut psychedelische seventies-rock zorgt op 'Non-Functionals!' voor een hoop denderende grooves vol amusement en de nodige tegendraadsheid.
Het heeft geen zin om Wurli Trio te vergelijken met het andere trio van de pianist, Braam/De Joode/Vatcher. Op 'Non-Functionals' wordt duidelijk gekozen voor een rock-attitude, met de nadruk op ritme en groove, maar met aandacht voor bepaalde subtiele ingrepen die de muziek altijd spannend weten te houden. Zo vertelt Braam op 'Non-Funtional 8' wel vijf verhalen tegelijkertijd waardoor de luisteraar overdonderd wordt door een karrenvracht Wurlitzer-noten, aangedreven door het opgefokte tempo van drummer Dirk-Peter Kölsch en bassist Pieter Douma. Op 'Non-Functional 2' zijn het dan weer de kleine uitstapjes in de polyritmiek die de knuppel in het hoenderhok gooien. De oorspronkelijke slome, bluesy drive wordt hierdoor steeds opnieuw wakker geschud, volgetankt en terug in de strijd gegooid. Braam raast hierbij als een bezetene over zijn klavier en zorgt zo voor een muzikale intensiteit waar veel musici alleen van kunnen dromen. Op zulke momenten komt niet alleen de klasse van de individuele groepsleden naar boven, maar ook het spelplezier dat binnen deze groep duidelijk aanwezig is.
Zonder afbreuk te willen doen aan de eigenheid van dit trio, moet toch wel worden gezegd dat op sommige momenten (zoals in de derde track) de sprong naar het oudere werk van Medeski, Martin & Wood snel gemaakt is. Niet alleen omwille van de gelijkaardige bezetting (MM&W bestaat uit de combinatie orgel/bas/drums), maar doordat ook bij het Wurli Trio de klemtoon ligt op een allesbepalende groove van waaruit de muziek zich ontvouwt. Braam en co onderscheiden zich echter door meer risico's te nemen en wat losser of speelser om te gaan met de muzikale fundamenten, zoals in de jazzy drum'n'bass van 'Non-Functional 6'. Het samenspel van Douma en Kölsch, vol subtiele, interactieve accenten en boeiende afwisselingen is al reden genoeg om na vijf minuten even op de repeat-knop te drukken. De klavierpartij met een suggestieve linkerhand en enkele vliegensvlugge loopjes van de rechter, zorgen voor de feestelijke verpakking.
Iedereen zal op 'Non-Functionals!' wel andere invloeden horen. Focus, King Crimson of Miles Davis' Bitches Brew, ze kunnen allemaal wel op één of andere manier aan dit album worden gelinkt. Het belangrijkste is echter dat dit trio vooral leuke, originele muziek maakt en deze bovendien op een interessante en spannende manier weet te presenteren. Luisterplezier is bij deze gegarandeerd.
Meer over Michiel Braam's Wurli Trio
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
