De titel van de cd 'Embryonnck' klinkt als een woordraadseltje in een wat gemakkelijke muziekkwis. Gemakkelijk, want de twee elementen – Embryo en NNCK (No-Neck Blues Band) – zijn er wel heel vlot uit te halen, maar ook minder vanzelfsprekend, want de prime-time radioverslaafde muziekliefhebber zal niet weinig moeite hebben om de twee bands te duiden. Embryo en NNCK zijn immers geen nieuwe groepen te noemen, maar hun muziek klinkt wel frisser en uitdagender dan die van heel wat jongere groepen. De psychedelische mix van improvisatie, rituele herhalingen, schuinsmarcherende jazz, weerbarstige folk, onconventionele stemmen en oosterse sferen laat zich niet zomaar vastpinnen en glipt de luisteraar gegarandeerd door de vingers.
Voor de wortels van de Krautrockers Embryo mag terug gegaan worden naar het Munchen van 1969, maar later week da band met plezier uit naar Noord Afrika, Portugal, het Midden Oosten, Pakistan, Afganistan of India en liet haar muziek op die plaatsen graag beïnvloeden door plaatselijke muziektradities. Anno 2006 is orgelist Christian Burchard de enige overblijver van de originele bezetting.
No-Neck Blues Band is jonger, maar met als geboortejaar 1992 ook geen groentje meer te noemen. De band werd geformeerd rond enkele multi-instrumentalisten en twee jaar later (1994) ontstond de vaste, achtkoppige bezetting die in 2000 werd gereduceerd tot zeven. De band speelt liever in parken, op daken of bouwwerven dan in de reguliere clubs en was geregeld te horen in haar eigen oefenruimte in Harlem. Dat optredens op deze laatste locatie vaak door de politie stel gelegd werden, belet niet dat sommige van die concerten doorleven in opnames, uitgebracht op NNCKs eigen Sound @ One label.
Bijval van collega-muzikanten heeft het NNCK niet moeten ontberen. Gitaarlegende John Fahey – met wie NNCK toerde in 1999 – bestempelde de groep als zijn favoriete nieuwe band. De leden van Sonic Youth gingen nog een stapje verder en voorzagen NNCK met de vermelding "greatest band ever in the history of the universe". Waar dit voor de gemiddelde rockmuzikant een mooie reden zou zijn om zijn/haar schoenen te verlaten en er naast te gaan lopen, blijven de muzikanten van NNCK low profile vliegen. Individuele anonimiteit verkiezen ze immers boven het (alternatieve) sterrendom. Gelukkig maakt dit hun muziek er niet minder ambitieus op.
Over de audio
'Wieder das Erste Mal' klinkt als één lange trip, al valt het nummer ook uiteen in verschillende geledingen. Het kader voor het nummer is een duidelijk gespeeld metrum, dat door de herhalingen een ritueel karakter krijgt. Deze sfeer wordt nog verstrekt door de invulling van dit kader, waarbij het wel lijkt alsof de klanken die er bij komen uit één grote bron opborrelen. Extra ritmische percussie, marimba, snaarinstrumenten, blokfluiten en stemexperimenten bevolken 'Wieder das Erste Mal' en hoewel ook deze instrumenten al eens een melodietje durven herhalen, blijft de muziek nooit steken. Steeds is er wel iets dat de focus van de muziek verandert waardoor de track steeds van vorm en kleur verandert, zonder een voorspelbare richting in te slaan. Het herkenbare van de basisbeat wordt zo mooi verzoend met het mysterieuze en onvatbare van No-Neck Blues Bands muzikale biotoop.
Meer over No-Neck Blues Band & Embryo
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
