'A Thousand Shades of Grey' is best een toepasselijk titel voor dit schijfje. In de 3 tracks (samen net geen 60 minuten muziek) die te horen zijn, zitten er haast nergens expliciete melodieën, grote contrasten of uit de band springende instrumentkleuren. De lay-out van de digipack verpakking sluit zo mooi aan bij de muziek: geen cool zwart, wel grijs, maar dan wel schitterend en blinkend.
De New Yorkers van 'Escapade' nemen het eerste en het laatste nummer voor hun rekening, terwijl de Japanse psychedelische rockband Acid Mothers Temple & The Melting Paraiso Ufo de middelste track levert. Deze laatste spelen het secuurst met geluidstinten. Nochtans biedt hun combinatie van elektrische sitar, viool, elektronica, stem en Indische bamboefluit alle mogelijkheden om kleurrijk uit de hoek te komen. Op 'European Sun' komt het kwartet onder leiding van Makoto Kawabata echter naar buiten met één groot geluid, waarin alles (soms onherkenbaar) ingewerkt zit. Elektronische ruimteachtige geluiden en zoemtonen leggen de basis. Het opduiken van twee pulserende motieven geeft het startsein voor een proces dat meer dan 28 minuten zal duren en dat permanent bijgestuurd wordt. Geluiden als spacy geflipper, toonhoogtes die niet meteen qua afkomst te traceren zijn of een spookachtig vervormde stem komen bij en vallen weg. Wanneer het geheel geleidelijk aan hoger gaat klinken, lijkt de muziek een ruimteschip dat langzaam opstijgt. Wanneer de pulseringen dwingender worden domineert dan weer het beeld van een trein die een eindeloos lang station binnenrijdt.
Escapade gebruikt naast pulsen ook echte drumpatronen. Dit, gecombineerd met meer herkenbare lagen geluid en duidelijker onderverdelingen in de tracks plaatst hen meer in de krautrock- en zelfs postrocktraditie. Toch wordt de wijn in geen van hun tracks zuiver geschonken: de grens tussen elektrische gitaar, synthesizer en zuivere elektronica is niet altijd gemakkelijk te trekken. Hun eerste nummer 'Because Because Because' begint haast wetenschappelijk. Lange orgelklanken met een typische zweving worden dissonant gestapeld. Hierdoor zijn niet alleen verschillende pulseringen tegelijkertijd hoorbaar, het samenklinken van de verschillende tonen levert bovendien ook nog eens bijkomende (minder goed hoorbare) zwevingen op. Geleidelijk aan trekt de track in een vast ritme. Door meer en duidelijkere veranderingen aan te wenden valt het nummer uiteen in verschillende delen, maar naar een echte climax wordt nooit gegaan. De verschillende stukken hebben een gelijkaardige intensiteit: voor alles wat bij komt valt iets weg. Licht hypnotiserend klinkt het wel, maar echt bezwerend wordt het zelden. Daarvoor spelen gitaar en drum de ritmische patronen net niet strak genoeg.
In 'Transformation 2' sluit Escapade iets meer aan bij de gewoonten van hun Japanse collega's, maar nog steeds is hun muziek duidelijker. Het nummer is net als 'European Sun' één grote doorwerking met een sterk improvisatorisch karakter, maar het geeft een groter contrast op slechts de helft van de tijd: van spookachtig geleidelijk aan overgaand naar ritueel. Zo beklijvend als Acid Mothers Temple wordt het echter nooit, daarvoor spelen de Japanners nog beter met de notie van tijd. Of met het tijdsgevoel van de luisteraar.
Meer over Acid Mothers Temple & The Melting Paraiso Ufo / Escapade
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
