In de heropbloei van de folkgerelateerde muziek neemt de Amerikaanse groep Akron/Family een bijzondere plaats in. Ze horen niet thuis in het traditionele songkamp van Joanna Newsom of Devendra Banhart, maar vallen ook buiten de vrije improvisaties van bijvoorbeeld Sunburned Hand of the Man. De middenweg die de vier multi-instrumentalisten van de groep bewandelen zorgt er voor de ze een heel eigen sound hebben ontwikkeld. Die drijft op herkenbare songs, schatplichtig aan roots en folk, maar evenzeer aan (psychedelische) rock en waarbij een semi-rituele sfeer niet wordt geschuwd. Wat de muziek van Akron/Family echter meteen herkenbaar maakt is de samenzang. Mooi gestileerd roept die referenties op aan The Beatles, maar wanneer de zangers zich uit volle borst laten gaan – bij voorkeur eenstemmig – krijgt de muziek een sjamanistisch aureool.
In vergelijking met hun titelloze Young God-debuut uit 2005, laat 'Love is Simple' een groep horen die haar klankwereld verder heeft ontwikkeld. Technische complexiteit zoals het werken met maatveranderingen wordt niet geschuwd en de nummers wisselen soms extreem van gedaante, zonder daarom gezocht divers te gaan klinken. In 'I've Got Some Friends' dringt het experiment zelfs door tot in de melodielijn, die in haar onvoorspelbare parlandostijl naar Frank Zappa lijkt te knipogen. Vanuit abstract snaargepruts en deze grillige melodie trekt het nummer dan langs een psychedelisch rockbad met een lekkere scheut massazang en flipperende geluiden. Naar het einde toe belandt het in close-harmonie-achtige samenklanken en wuivende 70s pop. Ook 'Lake Song/New Ceremonial Music for Moms' krijgt technische randjes en mag naar het einde toe zelfs ontsporen in een kleine chaos. 'Off All the Things' mag als mengeling van een Schotse volksdans, soundscapes van openliggende gitaren en rammelrock op papier wat bizar ogen, het resultaat blijft heel natuurlijk en vanzelfsprekend klinken.
Jammer genoeg klinken niet alle composities even geïnspireerd. 'Pony's O.G.' kan niet van rechtlijnigheid beschuldigd worden, maar de confrontatie van een klassieke songbasis, de collage van blazers, achterwaarts klinkende geluiden, hiphopachtige ritmes en psychedelica klinkt niet zo spontaan. Idem voor 'There's so Many Coloros', waarvan bovendien de vocale intro anderhalve minuut aansleept en het echte begin van het nummer nog langer wordt uitgesteld. 'Crickets', met zijn krekelgeluiden en de folky gitaar, klinkt dan weer wat proper en voorspelbaar. Dat een meer rechtlijnige song toch ook een aanstekelijk resultaat kan opleveren, bewijst 'Phenomena'. De bluesy rock, inclusief de warme samenzang en de Leger des Heils fanfare doen de Lennonsongs uit het Beatles-repertoire herleven. Een groep die dit kan combineren met het ontwikkelen van een heel eigen gezicht behoort niet tot de middelmaat, iets wat 'Love is Simple' – ondanks de enkele mindere momenten – overtuigend laat horen.
Meer over Akron/Family
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
