In 1994 kapseisde de Estonia in volle zee in minder dan vijf minuten en kostte zo het leven aan 850 mensen. Minco Eggersman en Axel Kabboord, de drijvende krachten achter het Nederlandse At the Close of Every Day, raakten dermate gefascineerd door een documentaire over deze ramp dat ze besloten er een volledige cd aan te wijden. Zo komt het dat de opvolger van hun veelbelovende debuut 'Zalig zij de armen van geest' een conceptplaat is geworden. Dit houdt echter niet in dat het een zwaar, megalomaan album is. De ramp biedt vooral een omkadering rond nummers over verlies, hoop en dood.
Enigszins verrassend opent de plaat met een volledig instrumentaal nummer, 'The Departure'. Meteen wordt duidelijk dat ATCOED veel aandacht aan hun groepsgeluid heeft geschonken. Naast heldere gitaren – gitarist Kabboord gebruikt zelden distortion – is vooral het inventieve, hoekige drumwerk met opvallend veel cimbaalgeweld belangrijk. Dankzij hoorn en trompetten doet dit nummer zelfs aardig aan de postrock van Do Make Say Think denken. Zoals uit de volgende nummers blijkt, past de volle, ingetogen en zelfs nonchalante zang van Eggersman uitstekend bij deze warme instrumentatie. Het geheel krijgt zo een melancholisch tintje. 'Higher Brighter' is hier een mooi voorbeeld van. Het nummer bestaat enkel uit akoestische gitaar en de weemoedige stem van Eggersman, waarop elektrische gitaar en piano af en toe een accent leggen. Pas in de outro valt de drum in en wordt er met gitaar en piano opgebouwd naar een slepend hoogtepunt met een heerlijke trompet.
Wie echter denkt dat het een voornamelijk instrumentale plaat is, heeft het bij het verkeerde eind. 'The Silja Symphony' is een erg afwisselende plaat. Zo is 'Eileen' een rustig, nostalgisch pianonummer zonder epische allures en 'All Things End in Waters' een intieme popsong op akoestische gitaar. 'Blackout' is dan weer up-tempo rock met overstuurde gitaren – de enige op de cd. Dat het album toch als een geheel klinkt, komt vooral door de eigen sound van ATCOED, waarbij de herkenbare stem van Eggersman een erg belangrijke rol speelt. De keerzijde is wel dat de het album hiermee staat of valt. Voor luisteraars die zijn zang 'monotoon gebrom' vinden, is het album dan ook geen aanrader. Voor liefhebbers van warme, intieme nummers over hoop en verlies is dit album dat ten stelligste wel.
Met 'The Silja Symphony' - de naam verwijst naar het schip dat als eerste de mayday van de Estonia ontving – bewijst ATCOED dat ze één van de beste groepen van Nederland zijn.
Meer over At the Close of Every Day
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
