De bekendste klavierwerken uit het oeuvre van Johann Sebastian Bach dateren quasi allemaal uit zijn latere periode. Zijn jeugdwerk is minder bekend, en daar probeert klavecinist Ewald Demeyere met zijn nieuwe cd iets aan te veranderen. 'The Young Virtuoso' is een verzameling van virtuoos jeugdwerk van Bach en toont hem van zijn meest gevarieerde kant. Met zijn beheerste vertolkingen bevestigt Demeyere zich nog maar eens als een van de interessantste figuren in de hedendaagse klavecimbelwereld.
Dat Bach soms oude stukken herbruikte en/of bewerkte, is iets dat vooral opvalt in zijn vocaal werk. Ook in zijn klaviermuziek is het geen ongebruikelijk procédé: zo bracht hij in de prelude en fuga in a een aantal verbeteringen aan wanneer hij deze herwerkte tot een triple-concerto. Demeyere heeft er voor gekozen om een fictieve versie te maken die Bach's verbeteringen integreert in de klavierversie. Het is een boeiende compositie vol indrukwekkende virtuoze elementen en expressief contrapunt. Als jonge virtuoos ligt het trouwens voor de hand dat Bach zijn mogelijkheden graag laat horen. Dat gaat van de uitbundige opening van de suite in A over het slotdeel van het concerto in G tot de toccata in e. Wat bij dit alles in de eerste plaats opvalt, is de indrukwekkende beheersing waarmee Ewald Demeyere speelt, naast de ruimte en tijd die hij vindt om de muziek te laten ademen. Het langste stuk op de cd is het zesdelige 'Capriccio sopra la Lontananza del Fratello Dilettissimo', dat waarschijnlijk ontstond toen Bach's broer naar het leger moest vertrekken. De verschillende delen beelden onder andere uit hoe diens vrienden hem smeken thuis te blijven - een lyrisch arioso - of hoe ze zijn lot beklagen in een expressief lamento. Het is bijna vanzelfsprekend dat het Capriccio afsluit met een indrukwekkende fuga, waarin één van de motieven de posthoorn van de wegrijdende koets uitbeeldt. Demeyere neemt de luisteraar mee op deze afwisselende reis, al valt in dit werk vooral één van de minpunten van deze cd op: het instrument waarop Demeyere speelt heeft an sich wel een mooie en zachte klank maar heeft te weinig kleur om altijd te blijven boeien. Deze bedenking neemt echter niet weg dat dit een mooie plaat is die de jonge Bach alle eer bewijst.
Meer over Johann Sebastian Bach
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
