Dat er in Zwitserland meer dan louter kaas wordt gefabriceerd of banken worden opgericht, is een goed bewaard geheim. Het land mag dan al niet bekend staan voor zijn bijzonder omvangrijke metalscene, de acts die wél gekend zijn, hebben allen een apart karakter dat steevast in hun voordeel spreekt. Samael, Morgul, ... en nu mag daar zeker en vast Kruger ook bij gerekend worden, hoewel deze laatste zich in een compleet ander vaarwater ophoudt dan de eerder vernoemden.
Dit album is alvast het equivalent van een wilde achtbaanrit in een niet nader genoemd pretpark: onvoorspelbaar, gaat met een rotvaart van start naar finish en geeft elke luisteraar vleugels en wilde kriebels in de buik. Enfin: dit is lang niet mis! Kruger tapt uit een wat moderner postmetalvaatje, maar dan typisch eentje dat door het zwerk schiet als een ongeleid projectiel. Waar een act als Mastodon steeds geraffineerder te werk gaat (met succes, overigens), blijft het bij Kruger rauw, wild en brutaal. Het is geen toeval dat een naam als Mastodon mag gebruikt worden, want de schijnbaar chaotische aanpak, compleet met atypisch riffwerk en afgewerkt met een hoge dosis brutaliteit kenmerkt deze schijf des te meer. De gitaren slaan links en rechts uit en als ze er in slagen om iemand vast te grabbelen is het einde nabij. 'Return of the Huns' of 'Muscle' zijn ware kopstoten van songs, die netjes gekenmerkt worden door een primale oerbrul die al een tijdje zijn gelijke niet meer heeft. Let wel: er is geen sprake van een grunt zoals die bij extremere acts voorkomt, maar eerder een op alcohol, dieselolie en glasscherven geperfectioneerde brul waar Lemmy van Motörhead jaloers op mag zijn. Dat de band tekeer gaat als een op hol geslagen kanon, speelt soms een tikje in hun nadeel, omdat dit soort energiebommen nu eenmaal vermoeiend kunnen werken, maar daar staat wel tegenover dat het geheel swingt als een tiet, rockt als de Himalaya en knalt als een atoombom.
Kruger is zonder twijfel voer voor durvers, maar een dergelijk opgefokt plaatje komt maar eens in de zoveel tijd voor. De band schiet met scherp, en dat maakt 'For Death, Glory and the End of the World' zonder twijfel een zeer sterk plaatje.
Meer over Kruger
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
