De singer / songwriter Lloyd Cole heeft een bewogen artistieke reis achter de rug. Zo'n twintig jaar geleden maakte de man met begeleidingsband The Commotions plots wereldfaam dankzij zijn prachtig debuut 'Rattlesnakes'. Het feit dat een Schotse troubadour met heerlijk groezelige, Amerikaans klinkende, ingetogen pop afkwam was duidelijk een verrassing. Helaas is het vanaf dan vaak bergaf gegaan met Cole. Twee platen later volgde een split met The Commotions, een verhuis naar New York en een solocarrière die donkere, vuil rockende muziek bevatte. Dat chaotisch leven ontnam al spoedig de man zijn platencontract en een feitelijke comeback liet, ondanks vele pogingen, op zich wachten. Anno 2006 lijkt de man eindelijk vrede te hebben gevonden met zichzelf. Een onderkomen bij Sanctuary Records levert terug een erg evenwichtige plaat op. 'Antidepressant' verraadt als titel een optimistische ingesteldheid en een soort van gelatenheid die in elf zacht zweverige songs mooi tot uiting komt.
"I know there's a reason for a peaceful revolution"; Lloyd Cole opent 'Antidepressant' meteen op zijn eigen ironische, diepbedroefde manier. Het centrale personage van 'The Young Idealists' ziet zich ingebed in een alledaags familieleven en realiseert zich dat hij niets aan de wereld zal kunnen veranderen. Dit gevoel zet zich heel de plaat voort. Dit is heerlijk ingetogen singer/songwritermuziek van een onrustige ziel. Van die zielsroerselen is muzikaal echter weinig te merken. De Schot heeft ook ditmaal de partijen van drum, key en gitaar zelf ingespeeld en heeft hard gewerkt aan rijk gevulde, zachtaardige arrangementen. Zo ligt 'Woman in a Bar' mooi ingenesteld in een weelde van piano, archaïsche digitale strijkers, klokkenspel en bubbelende elektronica. De zanger vertrekt echter steevast van een akoestisch ingespeelde ballade en gebruikt zijn stem en aanvullende instrumenten om meer gevoel in zijn muziek te leggen. Één van de hoogtepunten van dit schijfje, 'How Wrong Can You Be?', geeft dit schitterend weer. Het nummer speelt met hoop en tegenslag ("When you ran away / I thought that I was free / how wrong can you be.") en laat de duistere, intiem toedekkende zang van Lloyd Cole mooi uitkomen tegen bemoedigende, haast ontroerende strijkerpartijen. In 'Everysong' en 'Travelling Light' gaat het tempo even de hoogte in. Terwijl het eerste met een gezapige mondharmonica de Bob Dylan-toer opgaat, wordt het tweede met zijn slidegitaar, halo-effecten en mooie refrein als radiosingle voorop geschoven. De muzikale lichtvoetigheid van deze nummers wordt echter telkens de kop ingedrukt door een zware tekstuele lading. Zo speelt Cole met 'I Am Not Willing' van de psychedelicaband Moby Grape heerlijke slaapkamermuziek uit tegen een figuur die blij is dat hij de strijd om zijn verloren liefde opgegeven heeft.
Lloyd Cole blijft een boegbeeld voor introverte depressievelingen. Zijn mooie, zachtaardige liedjes verhullen duistere en niet altijd even aangename gevoelens. Toch lijkt de man telkens op te klimmen uit zijn tranendal en biedt vooral de ingetogen muzikale kracht van deze plaat een gevoel van hoop. Zoals Cole het in de titeltrack mooi zelf herhaalt: "With my medication I will be fine".
Meer over Lloyd Cole
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
