De Finse pianist Olli Mustonen brengt met deze cd een opname van Beethovens eerste twee pianoconcertos, een eerste cd in wat een integrale opname van de concerti van Beethoven moet worden. Zowel concerto nummer een als concerto nummer twee dateren nog uit de achttiende eeuw en zijn vroege werken die Beethoven voor zichzelf schreef, om ermee naam te maken als uitvoerder en componist in Wenen. Mozarts concerti, met hun duidelijke lijnen en heldere dialoog tussen pianist en orkest zijn hoorbaar Beethovens grote voorbeeld.
Hoewel er op moderne instrumenten gespeeld wordt, gaat deze uitvoering heel vaak te leen bij de authentieke uitvoeringspraktijk en dat is aan verschillende zaken te merken: de doorzichtige, gevatte klank van de strijkers, het relatieve overwicht van de blazers in 'tutti' passages, de betrekkelijk kleine, droge klank van Olli Mustonens piano... De tempi liggen in de meeste delen niet ver van wat men gewoon is maar de finale van het eerste concerto krijgt iets rapsodisch mee in de manier waarom de solist het hoofdthema wat trager inzet, dan weer versnelt, weer een beetje vertraagt, kortom als het ware ter plekke improviseert. Ook de solistische inzet van het tweede concerto krijgt een wat variabel tempo mee en het thema van de finale van dit concerto speelt met onregelmatige accenten en onvoorspelbare fraseringen.
En het zijn zulke kantjes die deze interpretatie apart zetten van anderen. Dit is bijvoorbeeld ook een Beethoven die bij momenten erg vrouwelijke, daarmee bedoelen we, onverwacht zachtaardige trekjes meekrijgt. Het speelse en militaire marsthemaatje uit het eerste deel van het eerste concerto draagt Mustonen vederlicht en sierlijk voor, zonder de striktheid die het bij de meeste andere uitvoerders wel krijgt. Ook de doorwerking van dit deel, een langere passage waarin Beethoven het statige karakter van de opening wat naar de achtergrond dringt, wordt hier nog meer intiem en doorzichtig gehouden, bijna impressionistisch zelfs. De twee trage delen worden uitgevoerd met een fluwelen klank in het orkest en speciale vermelding gaat dan ook naar de blazers die meehelpen het trage deel van het eerste concerto zangerig en muzikaal te houden. Mustonen speelt ook zijn eigen cadenza's, wat een verfrissing is en meehelpt om deze opname zijn eigen, distinctieve karakter mee te geven. Al bij al een boeiende en op vele momenten aangenaam verrassende kijk op Beethovens eerste pianoconcertos.
Meer over Ludwig van Beethoven
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
