De Belgische pianist Michel Bisceglia is niet vies van een stapje in de muzikale wereld. Hoewel jazz zijn natuurlijke biotoop is, was hij reeds te horen aan de zijde van John Miles, Kris Debruyne en Stef Bos, terwijl hij eveneens muziek schreef voor Ozark Henry en recentelijk nog Rocco Granata. Dit betekent echter niet dat 'Inner You' een extreem gevarieerde of poppy cd geworden is. Op dit album laat Bisceglia zich immers horen als een pianist die zich voornamelijk goed voelt in de bescheidenheid. Opvallend daarbij is vooral de gestileerde melodische frasering. Bisceglia doet de piano echt zingen: zelfs en vooral in de tragere nummers slaagt hij er in de noten nooit te laten stilvallen, maar klinken zijn melodieën gedragen, alsof ze gezongen of geblazen werden.
Bovendien zweert hij bij een klare muzikale lijn, waarbij de melodie in akkoorden gespeeld wordt, ofwel duidelijk in de rechterhand zit met kleine akkoordprikjes van de linker. Zelfs wanneer hij in 'Lorenz Factor' iets meer verbrokkeld gaat improviseren, blijft het natuurlijke verloop gegarandeerd. Effecten en extreme contrasten worden vermeden en de nadruk ligt op de rustigere tempi, al laat Bisceglia in 'Softly as in a Morning Sunrise' horen ook het snellere werk in de vingers te hebben.
Binnen dit bedachtzame spelconcept draait de muziek verschillende kanten op. De ballad 'Simone' zou als rustig wiegende wals naast Satie's 'Gymopédieën' kunnen staan en het filmische 'Piasellu Miu' (geschreven met Rocco Granata) klinkt als een droombeeld, inclusief het matte, wazige randje. Bisceglia's connecties met de populaire muziek komen zelden expliciet naar voor, al laat het met Piet Goddaer gecomponeerde 'Out to Sea' duidelijke sporen van poppy melodievoering en harmonisatie horen. Dit gebeurt echter zonder te vervallen in simplificaties, ook niet bij de schattige kaboutermars 'The Traveller' of 'Lorenz Factor', waarvan de basisfiguur een poppy funkvamp zou kunnen zijn, mocht Bisceglia dat gewild hebben.
De perfecte timing van Bisceglia is ook te horen bij bassist Werner Lauscher en drummer Marc Léhan, zowel individueel als in het samenspel. Alles zit perfect samen, maar zonder op echter te vallen. Het trio draagt vanzelfsprekendheid duidelijk hoog in het vaandel. Misschien iets te hoog, want van sterke impulsen tussen de muzikanten onderling is op deze cd weinig te horen. Zo blijft Lauscher steevast ondersteunend, soms op het onderdanige af. Zijn solo in 'Softly as in a Morning Sunrise' beperkt zich bijvoorbeeld tot een snelle walking-basslijn, waarbij de ambitie om echt uit de bekende basrol te breken afwezig is. Léhan kiest dan weer steevast voor brushes en een constante stroom geschuifel, waardoor de ritmische prikken van zijn kant tot een minimum beperkt worden.
Wanneer voornamelijk Lauscher toch eens een eigen rol toebedeeld krijgt, wint de muziek aan ademruimte, zoals te horen is in 'Side Square'. In combinatie met de precisie van het trio en het waardige, haast statige thema wordt deze track een hoogtepunt van de cd en een toonbeeld van hoe een minimum aan middelen een maximum aan rendement kan garanderen. Het is voor 'Inner You' alleen jammer dat dit soort kleine acties niet meer ondernomen werden: het had het album een extra, meer uitdagende dimensie kunnen geven.
Meer over Michel Bisceglia
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
