Het Canadese thrash-ensemble Mortillery deed al een deftige poging om op te vallen mits hun debuut 'Murder. Death. Kill', maar stilstand is achteruitgang dus hoe staan de zaken ervoor met hun tweede album? Een stuk beter dan op het debuut, is daar het antwoord op en hoewel de act nog steeds bijzonder retro klinkt (de jaren tachtig Bay Area-klank is nooit veraf), hebben de heren en dame bijzonder goed hun best gedaan om hun sterkste punten bij te schaven en de mindere weg te laten.
Mortillery zet de luisteraar flink op het verkeerde been met hun opener 'Battle March': geen zang, een wel erg gezapig tempo en enorm veel melodie. Dat doet eerst vrezen voor het ergste, want wie denkt er dan niet dat de thrashers hun wilde haren zijn verloren? Maar er hoeft niet getreurd te worden, vanaf 'No Way Out' is het van dattum: scherpe retrothrash die meer dan eens refereert aan Death Angel (de melodieën en vooral de zang van frontdame Cara McCutchen) in een cocktail van snelheid, melodie en punk-geïnfuseerde agressiviteit.
Het leidt geen twijfel dat de groep gegroeid is: de solo's en vooral melodielijnen zijn een stuk pakkender dan voorheen en zeker het vocale bereik van Cara is fel uitgebreid, iets wat de afwisseling enkel ten goede komt. Dat maakt dan ook dat er weinig dode momenten op de plaat te vinden zijn, laat staan dosissen verveling en precies daar slaagt Mortillery waar andere retrothrashers de mist ingaan: variatie. Het is zo opgefokt als de pest, maar toch springt de vonk van het enthousiasme over en dat alleen al maakt Mortillery de moeite van het ontdekken waard.
'Origin of Extinction' is een lekker thrashalbum dat bol staat van spelplezier, weet te overtuigen dankzij het duidelijke werk dat hier in gekropen is en de band heeft een opvallende frontvrouw die perfect haar mannetje staat. Voer voor een feestje? Het zal wel zijn!
