Met 'Mythical and Magical' is uiteindelijk de laatste heruitgave van het werk van de Britse klassieke doomband Pagan Altar een feit. En het ziet er naar uit dat het label het beste tot het laatste heeft bewaard, want zonder enige schroom of overdrijving kan eenieder stellen dat dit het meest complete en best afgewerkte album van de band is. Wie de geschiedenis nog niet kent: Pagan Altar begon in een ver en grijs verleden en ondanks hun elegante aanpak (een mengeling van klassieke metal met twinloops en de duistere melancholie van doom) wisten ze nooit een grote status te verwerven.
Zoals de titel aangeeft, draait dit schijfje rond een centraal concept: mythische figuren en magie typerend voor de Britse Eilanden. Nu ja, van een band die een EP vernoemde naar het klassieke BBC-programma 'Doctor Who' kan men verwachten dat ze lekker met die eilandinvloed blijven spelen. Wat betreft de muziek is er weinig aan de formule gesleuteld, maar diezelfde aanpak is hier wel ten volle geperfectioneerd. Echt langzaam aan de slag gaan, doet Pagan Altar niet zo gauw, maar het draait hem meer om de slepende sfeer binnen een song. Die mistroostigheid, dat aangrijpende wasemt uit elke porie en geeft het geheel een duistere tint, een zekere tristesse die echter op geen enkel moment verzandt in pathetiek. Dat is een sterk staaltje beheersing, want erg vaak verzeilen doombands in die valkuil. De dubbele gitaarmelodieën frissen het geheel op en maken de band soms verdacht melodieus voor de zelfgekozen muziekstijl.
Het enige element dat nog steeds voor verwarring kan zorgen, is de typerende zangstijl die bij Pagan Altar hoort. Het is nu eenmaal behoorlijk hoog, iel en soms wat nasaal en dat is iets dat niet bij iedereen in even goede aarde zal vallen. Ergens wel jammer, want met een iets steviger dan wel warmere stem had Pagan Altar misschien wel meer kunnen aanspreken. Maar goed, voor zo'n love-it-or-hate-it detail kan men niet om het feit heen dat 'Mythical and Magical' vandaag de dag nog steeds rockt als de beesten.
Het is sterk om te weten dat na al die jaren Pagan Altar nog steeds bestaat en nog steeds zijn ding doet, terwijl ze al geruime tijd hun stijl geperfectioneerd hebben. Het is misschien niet de beste plaat die er is, maar het is zonder twijfel de beste van Pagan Altar en een uitstekend en aangenaam doomalbum met veel melodie.
