Tegenwoordig is het zelfs in februari tegen de dertig graden warm. Sommigen vinden dat wat van het goede teveel en voor anderen mag het hele jaar door stralend weer zijn. De Berlijnse producer Phonique, aka Michael Vater, heeft met zijn tweede studioalbum 'Good Idea' een puike soundtrack voor de zonovergoten dagen in elkaar geknutseld. De man had zoveel ideeën, dat het een kosmopolitische dubbellaar is geworden boordevol house-, electro-, disco- en popinvloeden.
Phonique is van alle muziekmarkten thuis, maar als er moet gezongen worden doet hij beroep op bevriende artiesten. Zo kan de stoïcijnse albumopener 'Always Wanted' pronken met de stem van Richard Davis. Meer dan een housy beat, een speelse baslijn en relaxte vocals heeft Phonique niet nodig om de luisteraar op zijn gemak te stellen. Met 'Rio Nights' als tweede song programmeert Phonique een van zijn persoonlijke favorieten vooraan. Disco in een modern jasje wordt aangevuld met een vocoder-achtige zangpartij van zijn onbekende stadsgenoot Ruben. In hetzelfde genre, nu-disco, is 'Casualties feat. Erlend Øye' te catalogeren. Door het aparte stemgeluid van de Noor Øye druipt de melancholie van dit nummer, maar het is tegelijkertijd onweerstaanbaar dankzij de funky bassloop. Het meer hiphopgetinte 'Computer Kidz feat. Shadee' is een andere favoriet van Phonique. Shadee levert een opmerkelijke prestatie door een sierlijke flow te rijmen met strakke beats met hier en daar een acid-injectie. Hiphop wordt op 'Roses' dan weer gelinkt met vederlichte electro en spacy akkoorden. Na de rap-act van Data MC pakt de tweevoudige ITF-wereldkampioen Marc Hype uit met onnavolgbaar scratchwerk.
Vier van de veertien nummers van de eerste cd zijn volledig instrumentaal, omdat ze simpelweg ook zonder vocale steun overeind blijven. Zoals de titel doet vermoeden, is 'Lowfi Moods' een lo-fi electro-pop nummer met een ietwat zorgelijk klinkende melodie. Op 'Lovely Morning' daarentegen, wordt een naïeve melodie omkadert door opkikkerende synthesizerbeats. Phonique gaat met 'Mexican Sunrise' de lounge-toer op, meestal staat het genre synoniem voor matte atmosferische geluiden die het best passen in een lift of de metro, maar de Duitser houdt zijn hoge standaard ook in dit nummer op peil. Lars Dahlke verzorgt de ingetogen gitaarbegeleiding terwijl het ritme en de beats, waar af en toe een saxofoonsample komt piepen, rustig voortkabbelen. Dat het niet altijd even serieus of hip hoeft te zijn, toont Phonique met het cartooneske 'Cats' n' cars'. De mengelmoes van geluiden en effecten zouden niet misstaan als muziek bij een begingeneriek van een kinderfeuilleton. Het is klasse dat Phonique ook dat kan.
De gelimiteerde bonus-cd is een gemixte set van dertien meer dansvloergerichte Phonique-creaties. Enkele klinkende namen (lees: Gui Boratto, Steve Bug en Zoo Brazil) werkten mee aan een paar nummers. De coproductie met Boratto en Steve Bug levert respectievelijk spacy tech-house en een meer minimal getinte song op. Niet verwonderlijk, beide heren behoren tot de topklasse in hun genre. Onder de noemer house cruist Phonique verder door de tracklist en spreidt hij dansbare grooves tentoon met 'One Hour', 'Prepared' en 'John' als zwaartepunt in het midden van de mix. Dé topschijf qua feestgehalte is 'Stockholm' feat. Zoo Brazil, dat met een aanstekelijk synthesizerdeuntje de party people zeker in vervoering zal brengen. Een solide mix sluit Phonique af met een light-versie van een rave-deuntje.
Door de bonte verzameling tracks valt er geen typische Phonique-sound te ontdekken. Is dat een nadeel? Niet echt, zo kunnen muziekliefhebbers met verschillende achtergronden terecht bij de Duitser. Vooral het gepaste gebruik van vocals zorgt voor meer toegankelijkheid. Michael Vater combineert de genres tot een zomers geheel dat, vooral op de eerste cd, niet echt dansbaar is maar wél lekker weg luistert.
Meer over Phonique
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
