Rob Crow: hij ziet er met zijn shorts en baseballpetje uit als een foute nu-metalgitarist, maar maakt van degelijkste indiemuziek die er momenteel te horen is. Samen met Armistead Burwell Smith IV vormt Crow het duo Pinback, maar dit is slechts het bekendste van zijn talrijke muzikale projecten, zoals Heavy Vegetable, Goblin Cock, The Ladies, Alpha Males, Optiganally Yours enzovoort – de ene formatie al wat essentiëler dan de andere. 'Living Well' is (strikt genomen) Crows vierde soloplaat en toont een al wat ouder wordende artiest die leert genieten van zijn kersverse gezinsleven in San Diego.
Wie het unieke werk van Pinback kent, weet wat er van dit album verwacht kan worden: catchy popsongs die met beperkte middelen meesterlijk zijn uitgewerkt. Crow weeft complexe muzikale en ritmische structuren rond zijn eenvoudige zangmelodieën, wisselt graag een paar keer van tempo binnen dezelfde track en creëert zo ingenieuze, niet voor de hand liggende constructies, die desondanks merkwaardig toegankelijk blijven. Het grootste verschil met een Pinback-album ligt hier in de afwezigheid van Smiths nasale stemgeluid, dat vaak mooi in contrast staat met Crows zachte, breathy slaapstem – iets waar de luisteraar aan wordt herinnerd in 'Liefeld', waar Smith de gastzang verzorgt. De veertien nummers op dit album duren samen een kleine 38 minuten, maar dit is voor Crows doen eerder aan de lijvige kant. Zo waren de 25 songs op zijn solodebuut 'Lesser & Rob Crow' (een split-cd, gedeeld met de elektronica-artiest Lesser) voornamelijk niemendalletjes van nog geen minuut lang. De zonnige, goedgeluimde popdeuntjes op 'Living Well' volgen elkaar aan een ijltempo op. Meteen laat de stevige openingssong 'Bam Bam' horen waaruit Crows talent bestaat: een hoekige gitaarmelodie wordt van accenten voorzien door een verhakkeld drumritme, Crow zingt onschuldig "My toe / My foot is in the water / My toe / My head is in the fire", even steekt een sample de kop op, een banjo valt het geheel bij en de kinderlijke backing vocals croonen "A / B / C / A / B / C". Het verbluffende geheel klokt af op 1:23 en vloeit dadelijk over in de heerlijk zomerse single 'I Hate You, Rob Crow' (1:13); een nummer dat in opdracht van de platenmaatschappij in een iets langere versie aan het einde van het album werd geplakt. In 'Taste' en het statige 'Over Your Heart' gaat Crow toch voor de 3-minutengrens, wat de luisteraar de kans geeft even tot rust te komen. Door de opeenvolging van 'Up', 'Chucked' en het trieste, slepende 'Burns' wordt een hypnotiserende, laidback sfeer gecreëerd die de luisteraar vlot doet wegdromen. Crows melancholische songs zijn echter ook erg bescheiden in hun muzikale opmaak, zodat ze bij een eerste beluistering de indruk kunnen wekken dat 'Living Well' een weinig avontuurlijke plaat is en Crow in sommige nummers op veilig speelt. Na herhaaldelijke draaibeurten wordt echter duidelijk dat het album geen enkel slecht nummer herbergt : integendeel openbaren de meeste van de songs zich als muzikale pareltjes. Enkele van die laatste blijven bewaard voor het einde: zo is er het wonderlijk naïeve 'If Wade Would Call', of 'Leveling', dat wordt ingeleid door het gekir van Crows eerste kleuter. Met nauwelijks meer dan een gitaar, wat drums en enkele piano-accenten weet de zanger een song neer te zetten die de tedere sfeer van singer-songwriter Elliott Smiths beste werk benadert.
Met Rob Crow is een van de belangrijkste namen uit de hedendaagse indiescene genoemd, iemand die vandaag bouwt aan de muziekgeschiedenis van morgen. Zowel zijn soloplaten als zijn werk met Pinback mogen voor eeuwig genegeerd worden door de grote massa, fans en critici weten dat deze man een unicum is in een milieu bevolkt door na-apers en poseurs. 'Living Well' is het zoveelste bewijs van Crows talent en een absolute aanrader.
Meer over Rob Crow
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
