Sarah Jezebel Deva is geen onbekende in het zwaar metalen milieu: vele jaren was zij de zangeres die songs van Britse vampieren Cradle of Filth opluisterde met haar engelenstem; ze dook op bij de duistere neo-wave van Mortiis en mocht eveneens bij Therion haar loepzuivere uithalen demonstreren. Nu is de dame al een tijdje aan het timmeren aan een solocarrière, die echter maar niet overtuigend van de grond raakt. Dat komt vooral door de muziek, die elke keer achterbleef op de zang. Het is dan ook de vraag of deze mini daar verandering in kan brengen.
'Malediction' betekent ongeveer vervloeking en afgaande op de drie tracks van dit kleinood is een mens geneigd te denken dat Deva effectief vervloekt is, want opnieuw is het huilen met de pet op. Dat heeft weinig te maken met het feit dat de nummers behoorlijk standaard donkergetinte metal zijn, compleet met toetsenpartijen en een licht dramatisch toontje, maar vooral met de afgrijselijke middelmatigheid die gebezigd wordt. Op geen enkel moment springen de songs buiten de massa en ze zijn zo instant vergetelijk dat het haast irritant wordt. Dat wil dan eigenlijk ook zeggen dat de enige reden die Listenable ziet om dit uit te brengen, de naamsbekendheid van Deva is.
Het is echt wel jammer dat de dame zich genoodzaakt ziet om hier haar naam aan te verbinden, want op zanggebied is het niet alleen uiterst herkenbaar, maar evenzeer degelijk. Het is onzin te beweren dat ze niet kan zingen, en dat etaleert ze opnieuw. Maar de afgezaagde en lompe springriffs, de erg clichématige keyboardlijnen en het compleet gebrek aan memorabele momenten doen dit plaatje de das om. Daar kunnen gastbijdragen van Björn Strid (Soilwork) of Dani Filth (Cradle of Filth) geen zier aan veranderen.
'Malediction' is opnieuw een misser van formaat van en wereldzangeres die er maar niet in slaagt om een degelijke muzikale grond te vinden voor haar exploten. Wie ze wel in puike nummers aan het werk wil horen, grijpt dus beter terug naar platen van haar voormalige broodheren.
