Wie had ooit kunnen denken dat Ed Warby, drummer van onder meer Gorefest, Hail of Bullets en veelgevraagd sessiemuzikant zowaar een heuse doomplaat in zich had? En dat niet alleen, maar dat de man ook nog eens gitaar ter hand zou nemen en zelfs de cleane zanglijnen zou inzingen? En op de koop toe nog een puike schijf afleveren? In de huidige heropleving van de doomscene komt deze plaat natuurlijk quasi perfect getimed, maar dat doet er voor de rest niet toe: The 11th Hour is immers een bijzonder lekker stukje muziek geworden.
Warby doet niet alles zelf: voor de diepe gromzang heeft hij de hulp ingeroepen van de Zweed Rogga Johansson, die liefhebbers van de extremere sector vast kennen van acts als Demiurg, Ribspreader en nog een hoop anderen. De man moet hier vrij traag grommen, en ook dat gaat hem zeer goed af. Dat Warby een liefhebber is van een band als Solitude Aeturnus, klinkt geregeld door: de vlotte groove gecombineerd met heerlijke melodieën is ontleend aan deze Texanen, alsook de noodzaak om geregeld af te wisselen van tempo. Niet alles klinkt dus log en loodzwaar en zo hoort het ook. Zolang het gevoel van tristesse maar aanwezig is, en dat blijkt hier zo te zijn. The 11th Hour verhaalt namelijk over een persoonlijke tragedie van Warby en die eerlijkheid valt terug te vinden in de muziek, wat het geheel net dat streepje doorleefdheid geeft die nodig is. Overigens doet de brave man een heel aardige poging om te zingen en hij valt vooralsnog niet te betrappen op schoonheidsfoutjes. Het album bevat 'maar' zes nummers, maar zoals te verwachten zijn die allemaal van een respectabele lengte. Nochtans slaat de verveling nergens toe, want dankzij de ervaring die Warby reeds heeft opgedaan bij andere acts weet hij verdraaid goed om voldoende spanningsbogen in te bouwen, waardoor alles heel vlot binnengaat. Prijsbeest is toch zeker 'In the Silent Grave', een rauwe weeklacht voorzien van heerlijke gitaarriffs (net alsof een mastodon de snaren staat te beroeren) en altijd voldoende afwisseling tussen de ijle zang van Warby en de rauwe strot van Johansson.
Het valt ten zeerste te hopen dat de heren ooit nog een vervolg breien aan dit album, want 'Burden of Grief' smaakt naar meer. Alleen is er hopelijk de volgende keer geen persoonlijk verlies voor nodig. Dit is doom metal van hoog niveau!
Meer over The 11th Hour
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
