Zoals wel vaker is muziek geen enkelvoudig gegeven. Zo brengen verschillende artiesten hun shows met veel uiterlijk vertoon en nog anderen linken hun muziek met beeldende kunst. Een ander aspect dat kan worden aangehaald is de historie. Sommige platen worden namelijk uitvergroot en uit een andere hoek belicht door hun historisch relaas. In dit geval wordt het verleden van de in 2010 heengegane Ronnie James Dio ingedoken, een man die een respectabele plek in de muziekgeschiedenis verdient met passages in verschillende bands waarvan Black Sabbath en Rainbow slechts de twee laatste zijn.
Vooraleer Ronnie James Dio bij deze groepen naam maakte, wist hij zich in de schijnwerpers te plaatsen met de groepen als Heaven & Hell en Dio. Eerder nog – op het einde van de zestiger jaren en in het begin van de jaren zeventig – schuimde hij obscure podia af van rokerige bars en gymzalen in de buurt van Cortland, New York. Dit deed hij als lid van ‘The Electric Elves’ met Doug Thaler, Gary Driscoll, Micky Lee Soule, Nick Pantas en David ‘Rock’ Fenstein. Later zouden ze zich The Elves gaan noemen, wat uiteindelijk nog eens werd ingekort tot het beter bekkende Elfs.
Het zestal schipperde tussen rock, honky tonk en blues en maakte enkele reguliere albums in hun laastste gedaante. Eind vorig jaar werd evenwel een bundeling uitgebracht van de periode toen ze zich nog The Elves noemden: schrijf 1971. Het betreffen hier zowel live opgenomen nummers in de studio, als concertpassages die nog nooit in deze vorm werden uitgegeven. Allen hebben ze een uitstekend geluid, met dank aan Wyn Davis, een man die bij leven de vaste knoppendraaier van Ronnie James Dio was. Dit maakt dat ‘And Before Elf … There Were Elves’ niet enkel voer is voor de doorwinterde fans, maar dat het evengoed een opstapje kan zijn naar de wortels van de metal. Zowaar een tijdsdocument.
