Over britpop kunnen stilaan hele bibliotheken geschreven worden. Waar het genre begin jaren '90 de hitlijsten aanvoerde met de intelligente, simpele popsongs en de Beatleskapsels van Oasis, evolueerde de muziek tien jaar later naar het hoekige gitaarspel en uptempo hi-hataanslagen van groepen als Bloc Party en Kaiser Chiefs. Ook nu lijkt de britpop zichzelf opnieuw bij te sturen. Muzikaal werkt de pittige mix van pijlsnelle drumpartijen en onzuivere gitaren nog steeds, maar een nieuwe trend lijkt de invoering van het dialect en de disharmonie van de zanglijnen met de muziek. In deze categorie wist Kate "my fingertips are holding onto the cracks in our foundation" Nash zichzelf al knus te nestelen, maar ook nieuwkomers The Wombats bewijzen dat de britpopkaars nog lang niet opgebrand is. Met hun album 'A Guide To Love, Loss & Desparation' voegen ze hun eigen kruidenmix toe: ironie met Liverpoolse tongval.
A capella openingnummer 'Tales of Girls, Boys & Marsupials' verraadt meteen alle eigenzinnigheden die The Wombats aan het genre toevoegen. De tekst wordt in het plat Liverpools gezongen en hoewel het thema (jongens en meisjes) weinig origineel is, ontwijken ze hier toch behendig alle clichés. Eerst en vooral omdat de volledige tekst steeds hetzelfde titelzinnetje is, ten tweede door als extra categorie de buideldieren erbij te betrekken (die erom bekend zijn dat de vrouwtjes twee vagina's hebben en de mannetjes een daarmee overeenstemmend aantal penissen).
Na het korte openingnummer schieten The Wombats uit de startblokken met vrolijke, uiterst dansbare tracks. De gitaren houden zich vast aan power chords, de hi-hats kletteren lustig doorheen het geheel en ieder bandlid leeft zich uit met cliché oooeeee-backingvocals. De kracht van ieder nummer zit echter in de eigenzinnige en vaak ironische invalshoek. Liefdesproblemen worden in 'Kill The Director' van de kaart geveegd onder het motto: "This is no / Bridget Jones", of krijgen een nogal zure bijsmaak zoals in 'Patricia The Stripper': "She's my coked up / botox girl ... Oh Patricia / the stripper / you're my sunshine." De teksten mogen af en toe ook gewoon pure nonsens zijn. " In 'Moving To New York' promoot de band de stad als ideale oplossing voor slaapproblemen en oververmoeidheid. En in 'Let's Dance to Joy Devision' maken The Wombats dan weer komaf met het erfgoed van de new wave. "Let's dance to Joy Devision / and celebrate the irony / everything is going wrong / but we're so happy."
Met 'A Guide To Love, Loss & Desperation' leveren The Wombats een pure pretplaat af. De vrolijke nummers bruisen van energie, schuiven muzikaal als legoblokjes in elkaar en zijn simpelweg een plezier om naar te luisteren. De zang van Matthew Murphy staat vaak haaks op de muziek. Hierdoor klinken de tracks niet alleen bijzonder heel fris en speels, maar de aandacht blijft zo ook goed bij de teksten, zodat er geen enkel woord verloren gaat. Een ideale plaat voor frustrerende files, regenachtige zondagen of om – zoals de groep zelf zegt - gewoon de ironie des levens te vieren.
Meer over The Wombats
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
