Het Brusselse label FF HHH, dat zich richt op noise, experiment en allerlei andere weinig toegankelijke genres, gaf een tijdje geleden aan enkele gitaristen uit binnen- en buitenland de opdracht al improviserend aan de slag te gaan met een klassieke gitaar. De musici mochten hierbij hun creativiteit de vrije loop laten, zolang ze maar op een of andere manier een gitaar met nylon snaren gebruikten.
Negen gitaristen gingen deze uitdaging aan. Naast enkele Belgische musici, waaronder FF HHH-baas Grégory Duby, Jean DL en Sébastien Biset, leverden ondermeer ook Roger Smith, Chris Iemulo en de onnavolgbare Olaf Rupp een bijdrage aan ‘Free Classical Guitars’. Zoals kon worden verwacht is deze improvisatie-compilatie min of meer een staalkaart van de verschillende manieren waarop de klassieke gitaar door creatieve musici wordt aangewend in de eenentwintigste eeuw.
Met uitzondering van het gitaargegeven valt er weinig lijn te trekken in dit bont gezelschap. Jean DL richt zich bijvoorbeeld vooral op het effect, door de trillingen van de snaren om te vormen in feedback en overstuurde drones, terwijl de Italiaan Mikaele Pellegrino het aanvankelijk in een richtingloze melodieuze ontwikkeling gaat zoeken en op een andere track dan weer een soort prepared guitar lijkt te bespelen. Zijn drie bijdragen aan dit album zijn erg verschillend maar schieten telkens raak. Dat kan niet meteen worden gezegd van ‘Trace’ van Nicolas Desmarchelier, dat weliswaar intrigeert door de talloze bizarre en schijnbaar erg precies geplaatste klanken die acht minuten lang de revue passeren, maar jammer genoeg ook wel eens verveelt. Die momenten horen nu eenmaal bij het improvisatiegenre, waarin risico’s niet geschuwd worden en de grens tussen scoren en missen flinterdun is.
Wie goed luistert zal bij verschillende musici wel eens de invloed van Derek Bailey ontdekken. Bij Roger Smith is dat ook niet zo vreemd, want zijn opleiding bij de in 2005 overleden meestergitarist was allesbepalend voor de artistieke weg die hij later met zijn muziek zou inslagen. Met ‘D lite’ houdt hij het bij een brave, bijna klassieke Bailey-improvisatie waarin steeds weer nieuwe getokkelde loopjes vol boventonen worden afgebroken wanneer ze amper zijn gestart. Ook bij Chis Iemulo schemeren die invloeden door, maar zijn ‘Spurt and twister (38,7°)’ leunt dankzij de waanzinnig snelle fingerpicking eerder aan bij flamenco. De typische ritmes van dat genre laat hij echter achterwege. Olaf Rupp komt met iets gelijkaardigs over de boeg en weet de snelheid van Iemulo zowaar te overtreffen, waardoor afzonderlijke noten helemaal ongrijpbaar worden en net zoals zandkorrels in een woestijn opgaan in het geheel.
‘Free Classical Guitars’ weet de blik op de klassieke gitaar te verruimen en zet tegelijkertijd ook enkele weinig bekende, maar interessante musici in het uitstalraam. Verrassende, intrigerende en af en toe verbluffende improvisaties zorgen voor een volwaardig menu, dat ondanks enkele dipjes voldoende liefhebbers zou moeten kunnen overtuigen.
Meer over V/A
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
