Wetende dat violist Tedi Papavrami naast violist ook meespeelde in een televisieverfilming van ‘Dangerous Liaisons’ en ook vertaler is van romans uit het Albanees, doet eventueel vermoeden dat viool spelen voor Papavrami niet meer is dan een hobby tussendoor. Meer dan dat blijkt de man echter een all round kunstenaar, die zich naast de muziek ook wil verdiepen in film en literatuur. Het is een gegeven dat de jongste jaren steeds schaarser wordt, maar wat uiteindelijk niet anders kan dan zijn vruchten afwerpen op de emotionele kunstbeleving van dergelijke artiesten.
Aan emotie op deze cd vol romantische Franse “klassiekers” dan ook geen gebrek. Met twee keer Camille Saint-Saëns, een enkele keer Ernest Chausson en ook een stuk van Ysaÿe, verzamelt Papavrami het kruim van de Franse hoogromantische muziek op één cd. Anderen deden dat reeds voor hem, wat op zich niet onverstandig is: muzikaal past de muziek perfect bij elkaar en het repertoire is immens dankbaar voor de luisteraar. De schitterende melodieën van de drie componisten passen perfect op één schijfje: ze vullen elkaar aan waar nodig en de opbouw van de stukken zoals ze hier verzameld staan, maakt de climax nog groter.
De ‘Introduction & Rondo capriccioso in A mineur’ opus 28 van Camille Saint-Saëns is geen onlogische keuze om de cd te beginnen. De rol van het orkest is hierin een wonderlijke ondersteuning van de aartsmoeilijke vioolpartij en dirigent François-Xavier Roth kwijt zich met overgave van zijn rol als dirigent. De kleurschakeringen die hij in het werk aanbrengt zijn niet nieuw, maar wel prominent aanwezig, wat het voor de luisteraar gemakkelijk maakt om mee te gaan in de stroom van de muziek.
Het volgende werk is het ‘Poème in E’ opus 25 van Ernest Chausson. Vijftien minuten aan een stuk weet Papavrami met zijn magistrale uitvoering te begeesteren, terwijl ook hier weer het orkest nadrukkelijk accenten legt. Het verhaal van het volgende stuk, de ‘Poème élégiaque in D mineur opus 12’ (in letterlijke vertaling een “klaagdicht”) zegt dat Eugène Ysaÿe het werk schreef naar aanleiding van Chaussons meesterwerk. De geest van de één leeft dus verder in het werk van de volgende, een verwantschap die het Orchestre Philharmonique de Liège Wallonie Bruxelles met erg veel pathos kracht bijzet. Ook hier weer maakt Papavrami zijn virtuositeit ondergeschikt aan de emotie, wat getuigt van zijn artistieke geloof en begrip voor de muziek.
Tot slot is er het sublieme derde vioolconcerto in H mineur opus 61 van Saint-Saëns, een werk dat dateert van 17 jaar later dan het openingswerk. Nochtans zijn dezelfde elementen nog steeds aanwezig, zij het nu minder nadrukkelijk, maar meer geïntegreerd in de wervelende compositie die in een half uur (en in drie verschillende delen) een spannend en meedogenloos parcours aflegt. Papavrami brengt het er zonder kleerscheuren vanaf en zet ook hier weer de grote lijnen extra in de verf.
Met een citaat van Marcel Proust op de cover, een intelligent geschreven bijgevoegd boekje en een mooie uitgave in zijn geheel, heeft label Aeon met verve een bestaande succesformule nogmaals eer aan gedaan. Wie wil gaan voor nieuwe inzichten of grote verrassingen zal bij Tedi Papavrami en François-Xavier Roth bedrogen uitkomen, maar de stevige, robuuste uitvoeringen mogen gerust als grote klasse gelden. Wat een prachtig repertoire toch!
Meer over V/C
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
