De Nederlandse violiste Liza Ferschtman mag dan in ons land nog geen alom gekende naam zijn, in haar vaderland heeft deze dame al een aardige carrière uitgebouwd. Geboren in een muzikantenfamilie, nam ze al op vijfjarige leeftijd de viool ter hand. Inmiddels speelde ze al met alle grote Nederlandse orkesten en heeft ze al menige prijs op haar naam geschreven. Na enkele opnames met muziek voor viool en piano waagt Ferschtman zich nu aan een solo-cd. Daarop koppelt ze werk van Johann Sebastian Bach aan sonates van de Belgische componist en vioolvirtuoos Eugène Ysaÿe.
In zijn sonate in sol klein valt Bach als het ware met de deur in huis. Een breed arpeggio zet meteen de toon voor een Adagio dat tegelijk droef en berustend klinkt. De luisteraar wordt meegenomen op een reis vol uitgesponnen melodieën die met hun soms verrassende wendingen typerend zijn voor de barokke schijnpolyfonie. Later in de sonate drijft Bach die schijnpolyfonie nog verder met een virtuoze fuga. Virtuositeit wordt ook vereist in het afsluitende presto, dat een fel contrast biedt met de wiegende rust die de 'Siciliana' uitademt.
Ferschtman beschikt zonder enige twijfel over een verbluffende techniek en een fijn gevoel voor frasering – wat ze toont in de langzame delen - maar in de beide snelle delen zou een iets rustiger tempo de muziek zeker ten goede zijn gekomen. In Bachs derde partita komen haar tempokeuzes natuurlijker over, wat ervoor zorgt dat de verschillende dansen waaruit die partita bestaat steevast hun fijnzinnige karakter blijven behouden.
In de twee sonates van Ysaÿe roept Ferschtman gemengde reacties op. Enerzijds maakt ze indruk met haar precieze toon en haar technisch meesterschap, maar anderzijds lukt ze er niet altijd in om de muzikale spanningsboog vast te houden. Ysaÿe's hoogstpersoonlijke stijl vol chromatiek en verrassende sprongen, maar evenzeer vol verwijzingen naar barokke dansen vraagt om wat meer verschillende kleuren dan Ferschtman biedt.
Uiteindelijk laat dit album de luisteraar met een dubbel gevoel achter. Prachtige, meeslepende momenten wisselen af met delen waarin de aandacht verslapt. Ondanks de sterke punten blijft de impressie dat hier meer in zat...
Meer over V/C
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
