Deze ep is het vervolg op de cd 'oaklandazulasylum' met de song 'Early Whitney' als gemeenschappelijk element. Meer van hetzelfde? Zeker en vast. En dat betekent in het geval van why?: een scheut auditieve verbeelding die vaak even onwerkelijk als ontroerend mooi is. Op zich zijn de liedjes op deze ep vaak heel eenvoudig, met melodietjes die soms zo knullig zijn dat ze ter plekke uitgevonden lijken. De arrangementen waarin ze afgeleverd worden zijn echter alles behalve voor de hand liggend. De verschillende sferen wisselen, breken plots af of overspoelen elkaar en dit in een proces waarbij vooral de details de toon zetten. Stuk voor stuk zijn de tracks mengelingen van kinderlijke eenvoud en uitgepuurde muziekjes.
Soms heeft het basisgeluid een hoog doe het zelf gehalte met herkenbaar gitaargetokkel, foute orgeltjes, drums die in een totaal ander tempo invallen dan te verwachten was, duidelijk hoorbaar hoesten of de ruisende opname van 'Point Blank'. Voorbij deze sympathie bevinden zich dan de details die de nummers stuk voor stuk boeiend maken: de echo op de gitaar, de verschillende stemkleuren die al sprekend en zingend bovengehaald worden in 'Early Whitney', de psychedelische en Beatlesachtige meerstemmige samenzang in 'Ladyfingerz' of de leuke koppeling van slidegitaar, hiphopbeats en het blazen op glazen flesjes in het toepasselijk getitelde 'Me on Beer'. Net als op 'oaklandazulasylum' zijn het de wisselende klankcombinaties binnen de verschillende songs afzonderlijk die de cd een geheel eigen karakter geven. Vooral 'Point Black' wordt zo onvergetelijk. Een poppy deel wisselt af met een hoger en ijler gezongen passages die begeleid worden door ritmisch gehijg. Naar het einde toe moet dan alles en iedereen plat wanneer het gescratchte geluid van een kraaiende haan in combinatie met een lekker doorspelende drum en orgel de sfeer naar een springambiance oppompen.
Waardige afsluiter is 'The Crest' waarbij de opdravende koperblazers de muziek een gespeelde grootsheid meegeven waardoor deze ep eindigt met een onvervalst tv-showkarakter. Maar dan wel het soort tv-show waarbij de presentator in korte broek presenteert omdat mama dat zo graag heeft. Of 'The Early Whitney' ep daarom geniale knulligheid is of grappige muzikale hypergevoeligheid kan iedereen best voor zichzelf uitmaken.
Meer over why?
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
