In het popmilieu is het niet ongewoon dat sommige artiesten met de jaren steeds meer lijken op te branden. Klassieke componisten kunnen zich dat echter niet permitteren: pas vanaf gezegende leeftijd kunnen ze volledig leven van hun pen en zelfs als als het gevestigde waarden geworden zijn, blijft het vechten om de eindjes aan elkaar te knopen. Wim Henderickx, die tussen zijn talloze opdrachten nog tijd vindt om aan het Antwerpse conservatorium het vak compositie te doceren, onttrekt zich echter van commentaar op eventuele financiële beslommeringen en wil geen gevecht aangaan met overheidsinstanties om te kunnen schrijven om den brode. Hij is veeleer een stille werker die door noeste arbeid geraakt is waar hij vandaag staat, als een van de belangrijkste Belgische componisten - zoniet de belangrijkste - van dit moment.
De afgelopen editie van het muziekfestival ArsMusica mocht men zich nog verheugen op een nieuwe creatie van Henderickx' werk. Het Nieuw Ensemble voerde toen 'Mudra' uit, het zevende deel uit Henderickx' 'Tantric Cycle', waar hij sedert de start van het nieuwe millennium aan bezig is. De "tantra" uit de titel legt bloot dat de componist een grote affiniteit en fascinatie heeft voor het Oosten. Naar harmonie en ritmiek toe poogt Henderickx dikwijls een Westers klankidioom met een Oosters te integreren. Crossoverprojecten zijn daarbij uit den boze, want Henderickx ontwikkelde over de jaren heen een uitgesproken eigen stijl die geen plaats biedt aan goedkope effecten waar veel volk op afkomt.
Paul Koek, legendarisch theatermaker en leider van de Veenfabriek, schiep een gemoedelijke sfeer waarin tekst en muziek elkaar kunnen ontmoeten. Dat gebeurt ongedwongen, aan de hand van weinig opzichtige, maar toch uitgesproken kostuums, die een lijn vormen tussen muzikanten en acteurs. Koek laat de sublieme muzikanten van het HERMESensemble soms kort meespelen, waardoor de scène heel dynamisch benut wordt. Toch trekt Koek nooit de kaart voor het overdreven effect of affect: de intensiteit van muziek en tekst blijven voortdurend de belangrijkste kiemen van deze voorstelling. Verhelst, die aan de hand van het gekende Medeaverhaal totaal nieuwe vraagstukken opwerpt, giet zijn uitdagende denkoefening in weergaloos proza dat de acteurs quasi perfect laten stromen. Zelden was de ontmoeting tussen muziek, tekst en regie kortom zo geslaagd als in 'Medea', een "opera" in de brede zin van het woord, die de vruchten plukt van zijn bescheiden aanpak.
Voorlopig blijft het echter koffiedik kijken voor wat Henderickx' agenda betreft. 'Medea' gaat volgend cultuurseizoen op een kleine tournee en in 2012 mag men zich verwachten aan een nieuwe Henderickx-creatie door het Nationaal Orkest van België. In de tussentijd kan al wie 'Medea' in deSingel heeft kunnen bijwonen, zich laven aan de warme, intense herinnering die deze bijzondere productie nalaat.
