Op goed tien jaar tijd heeft de Flat Earth Society (een vijftienkoppige bigband onder leiding van klarinettist Peter Vermeersch) een dijk van een reputatie opgebouwd in de muziekwereld. Positieve besprekingen in The Telegraph, The Guardian, Downbeat en op Amerikaanse sites als Allaboutjazz en de All Music Guide liegen er niet om en met de muziek voor 'Minoes' werd een nominatie voor de World Soundtrack Award in de wacht gesleept. De mix van jazz en alles wat er ver of dichtbij rondzweeft is op zich niet nieuw, maar wordt door FES wel op een heel eigen manier gebracht. Dit is zeker ook te danken aan de samenwerkingen waarmee de band een heel scala aan muzikale invloeden in huis haalde: van de Amerikaanse pianist Uri Caine over Toots Thielemans tot de Finse elektronicamuzikant Jimi Tenor of nu John Watts. John Watts (december 1954) is vooral bekend als zanger/gitarist van Fischer-Z, de groep dij hij mee oprichtte in 1976 en verliet in de zomer van 1981. Een jaar na de split verscheen 'One More Twist': Watts eerste soloalbum en het startpunt van een hele reeks platen onder eigen naam. Naast muziek is Watts ook literair actief (poëzie en proza) en schuwt hij het politieke engagement niet. Zo liet hij zich decennia lang kritisch uit over toestanden en leiders, van het Thatcherisme tot de opkomst van Jörg Haider in Oostenrijk.
'Limbo' is een compositie van John Watts voor Fischer-Z. De originele versie van de song te horen als b-kant van de single 'Room Service' (1979) en op het album 'Going Deaf For Living' (1980). De punky attitude van het origineel wordt in het arrangement van Peter Vermeersch omgebogen naar de wereld van de bigbands. Niet die van de "klassieke" jazz, maar naar een powersound waarbij de Flat Earth Society de gedaante aanneemt van een dissonant en net niet helemaal losgeslagen showorkest. De schaars geklede danseressen en in smoking gestoken presentatoren moet de luisteraar er maar zelf bij denken.
