Na twee volumes met sobere maar stijlvolle hoezen verrast Black Dyke met een spuuglelijke cover voor het inhoudelijk mooie derde deel van deze reeks met marsen van het Leger des Heils. Men had op kosten kunnen besparen door de schijfjes gewoon in oude reclamefolders te wikkelen. Ook het thema 'Festival Marches' zal menig luisteraar op het verkeerde been zetten: in Salvation Army-terminologie verwijst festival naar een religieus geïnspireerd concert en bijgevolg betreft het hier geen straatmarsen.
Deze selectie marsen overspant de periode 1923-2003 en het valt al na één beluistering op hoe tijdloos deze muziek is en zeker in de handen van een topblaasorkest een aangename luisterervaring oplevert, al valt het toch aan te raden om tussen de vijftien marsen door ook eens iets anders te draaien.
Doorgaans duurt een mars niet langer dan vijf minuten, maar drie tracks gaan hier duidelijk over. Het bijna verrassend klassiek klinkende 'The Canadian' van James Merritt en Dean Goffins 'Crusaders' overschrijden zelfs de grens van zeven minuten. Door de stille passages met solisten en technisch veeleisende passages lijkt 'The Canadian' bij momenten allerminst op een mars en ook het naar componisten als Elgar en Walton knipogende 'Crusaders' wekt dezelfde indruk, zij het in mindere mate.
Wie enigszins met brassbandmuziek vertrouwd is, zal slechts enkele nummers herkennen, hetgeen deze cd wel een meerwaarde geeft. 63 jaar na datum lijkt 'Praise' van Wilfred Heaton nog altijd één van de mooiste marsen ooit. Ray Steadman-Allens speelse en virtuoze pareltje 'The High Council', duidelijk uit zijn creatiefste periode afkomstig, kan er zich echter mee meten. Afsluiter 'Montclair Citadel' van Stephen Bulla trippelt op dezelfde lichtvoetigheid waar heel wat orkesten een voorbeeld aan kunnen nemen. Het bijna dansbare 'Steadily Onward' van Erik Leidzén en 'The Victory' van James Curnow mogen evenmin ontbreken in de discotheek van de rechtgeaarde blaasmuziekaficionado.
De thematisch beperkte aanpak van deze cd en reeks levert interessante documentatie op, maar is tegelijk de achilleshiel om fatsoenlijke verkoopscijfers te kunnen halen. Don't judge the album by the cover though...
