Na Oostende in 2009 was het voor de volgende editie aan het Oostenrijkse Linz om de Europese brassbandkampioenschappen te organiseren. Net als de voorbije jaren levert dit zowel een dubbel-cd als dubbel-dvd op gevuld met hoogtepunten uit het concours, het galaconcert en het afscheidsconcert. Voorts interviewde slagwerkster Simone Rebello enkele componisten: auteur van het plichtwerk ‘Spiriti’ Thomas Doss, prof. Philip Wilby (schrijver van o.a. ‘Red Priest’, het nagelnieuwe keuzewerk van Black Dyke) en Philip Sparke, die voor Cory ‘A Tale As Yet Untold’ pende. Ook prof. David King, recordhouder van het aantal Europese titels (twee met Black Dyke en acht met YBS) werd aan de tand gevoeld vanwege zijn eerste deelname sinds hij YBS verliet. Het geheel wordt naar goede gewoonte aaneengepraat door brassbandautoriteit Frank Renton, al is het jammer dat hij al jaren in dezelfde weinig originele stijl deze opdracht uitvoert.
Hoewel de muziek op zich op cd erg genietbaar is, een understatement, zijn de beeldopnames niet zomaar een extraatje. De livesfeer wordt natuurlijk nooit helemaal opgeroepen, maar met de close-upbeelden zit de kijker beter dan die op de eerste rij ooit kon zitten. De manier waarop iedere muzikant haar of zijn plicht vervult is een lust voor het oog: vergelijk de rust van Hans Gansch van BB Oberösterreich met de spanning van Sandy Smith (Black Dyke), die in zijn altosolo bijna paars uitslaat. Ook de diverse stijlen van de dirigenten vallen op: de schijnbaar erg ontspannen Robert Childs, de bijna dansende David King, de met korte maar felle halen dirigerende Luc Vertommen, een fijnzinnige Nick Childs en de soms heftig molenwiekende Hannes Buchegger.
De Welshe Cory Band kon een hattrick scoren en deed dat ook. Toch scheelde het weinig, zeker wat het plichtwerk aangaat. Het was een schitterend idee van de samenstellers om van ‘Spiriti’ een tweede versie te selecteren. De keuze voor de uitvoering door Eikanger-Bjørsvik Musikklag was meer dan terecht en wie anders dan de enige echte Mr. EBBC, David King, dirigeerde hier. De dvd biedt een uitdaging van jewelste voor vergelijkende uitvoeringspraktijk en diegene die kan verklaren waarom Cory won en niet Eikanger of omgekeerd, of beter nog waar beide bands punten verloren, graag. David Kings handelsmerk is al die jaren een verfijnde sound geweest en dat is nog altijd niet veranderd. Robert Childs heeft jarenlang gezwoegd om het klompenimago van Cory te polijsten en dat is hem volledig gelukt. Alleen doet King dat nog iets lichter en dat heeft in het plichtwerk voor- en nadelen: het rustige deel waar principal cornet, sopraancornet, euphonium en trombone klinkt als geheel een tikkeltje beter dan bij Cory, al valt op de superioriteit van Cory’s sopraan Bert Vanthienen niets af te dingen. In het bigbandachtig stukje dat er op volgt komt Cory beter naar voor, maar het blijft allemaal waarschijnlijk evenveel waard als eenieders persoonlijke indrukken. Vast staat dat Thomas Doss een bijzonder mooi eerbetoon aan Bach en Bruckner heeft gecomponeerd, gebaseerd op een koraal van eerstgenoemde (BWV327), weliswaar geheel ontrafeld, en van Bruckner uit het slot van diens vijfde symfonie.
Over de keuzewerken kan eveneens gediscussieerd worden al zou het te ver leiden om te beweren dat de zege van de Cory Band onterecht is. Hun ‘A Tale As Yet Untold’ is weliswaar superieur gespeeld maar hetzelfde kan gezegd van hoe Black Dyke Band ‘Red Priest’ naar zijn hand zette. Thuisspelers Brassband Oberösterreich kozen het plichtwerk van vorig jaar, Jan Van der Roosts ‘From Ancient Times’, dat zonder meer een hoogtepunt in zijn oeuvre blijkt en dat zowel competitieve uitdagingen als luistergenot geeft. ‘Red Priest’, de bijnaam van Vivaldi, is een compositie met verwijzingen naar verschillende van zijn bekendste werken, waaronder de ‘Vier Seizoenen’. Bloedmooie en virtuoze soli van Paul Duffy (de jonge en naïef lachende sopraancornet), principal cornet Richard Marshall, Sandy Smith (alto), Alex Kerwin (bugel) en een zeldzaam euphoniumduet tussen David Thornton en oudgediende John French genereren een unieke luister- en kijkervaring, en dat wordt nog versterkt doordat de muzikanten zich over het podium heen bewegen. Het keuzewerk van Cory, van de hand van Philip Sparke, is een echte tour de force voor solisten en band. Het driedelige werk stelt de jeugdige energie, het optimisme van de jeugd resp. de kracht van de menselijke ziel voor. Chris Thomas (trombone), Owen Farr (alto) en natuurlijk David Childs steken in het stille tweede deel boven de rest uit en in de korte break naar het derde deel toe, glimlacht Robert Childs even minzaam en veelbetekenend naar zijn orkest.
De tweede cd bevat de hoogtepunten uit het galaconcert het afscheidsconcert en zal de liefhebber van laagdrempelige blaasmuziek meer interesseren. Voor het galaconcert draafden Cory, Oberösterreich en de Austrian Youth Brass Band op, voor het afscheidsconcert de Austrian én de European Youth Brass Band. Twee hoogtepunten hier, met om te beginnen de cornetsolo ‘Whirlwind’ door de amper elf jaar oude Selina Ott. Niet het allermoeilijkste werk, dat niet, maar de sound die het meisje al ontwikkeld heeft is opmerkelijk. En het absolute kippenvelmoment komt van veteraan Hans Gansch, de zowat twintig jaar oudere halfbroer van Thomas, frontman van Mnozil Brass en Gansch & Roses. Principal cornet bij Oberösterreich, mocht hij op piccolotrompet soleren in het hoboconcerto van de barokcomponist Alessandro Marcello en hij speelde dit met een buitenaards fenomenale schoonheid die blijkbaar meteen overslaat op het orkest. Wie hier niet van houdt, heeft in muziekland eigenlijk niks te zoeken. Ook opvallend is het stevige ‘Funk’ van Barrie Gott met opmerkelijke choreografie. Het mag trouwens gezegd dat de Oostenrijkse brassbandbeweging zonder dirigent Hannes Buchegger en Hans Gansch nooit zover zou staan als nu. Brass Band Oberösterreich is zijn geesteskind en amper een jaar geleden stampte hij ook de Austrian Youth Band uit de grond om jongeren de kans te geven zich te tonen op dit evenement en hun goesting aan te wakkeren.
De titel van de dvd is allesbehalve gestolen. Enkele van de beste bands, beste dirigenten, solisten en componisten bouwden een muzikaal feest waar ze in Linz trots op mogen zijn. De hier vorig jaar gegeven kritiek over de soms irrelevante beelden moet ook elders reacties hebben uitgelokt, want dit jaar is het beeldmateriaal echt goed geselecteerd.
