Rudy Trouvé dient ondertussen als vaste waarde ofte oude rot van het Belgische muzieklandschap omschreven te worden. De muziekveteraan verdiende zijn sporen bij groepen als dEUS, Kiss my Jazz en Dead Man Ray en brengt nu met zijn sextet '2002-2003' uit, een nieuw deel van het muzikale dagboek van Trouvé. Zelf noemt hij de muziek op deze plaat postfolkpunkjazzcountry-achtig. Het kind kreeg dan ook als bijnaam 'The Rudy Trouvé Sextet in an Introvert but Danceable Mood'. Over het introverte aspect is geen discussie mogelijk: vele nummers op deze plaat neigen naar ingetogen, droefgeestige indie-rock, maar leiden nooit naar een moment van humeurige verveling.
'Opportunity' is daar een mooi voorbeeld van. Het is een vredig nummer dat gedragen wordt door gitaardelay en delicate drums. Daarover wordt voorzichtig een warme, doch weemoedige trompetmelodie en een fluisterende Trouvé gestrooid en er ontstaat een sereen lied. Met 'Boy is yr Friend (about a Girl infatuated with a cardboard box)' en 'Hahahihiha' brengt The Rudy Trouvé Sextet humor naar de oppervlakte. Zo bevat het eerste van de twee nummers een enorm klunzige gitaarsolo waarin het ritme helemaal zoek is en de melodie naar het kinderachtige neigt. Het gaat er zo over dat het grappig wordt (hopelijk was dat ook de bedoeling). Voor de rest ademt het nummer een leuke, (dansbare?) sfeer uit. Levendige drums, een monter melodietje dat na de onhandige (maar sympathieke solo) nog meer openbreekt. Trouvé schrijft geen verheven poëzie, maar eenvoudige teksten over het dagelijkse leven in al zijn eenvoud vol onopvallende emoties. Aan een nummer als 'Hit (La Casa è Molto Lontana)' is te horen dat '2002-2003' in de zomer is opgenomen. De sexy Italiaanse Sandra Cocciolo praat/zingt over een huis dat ver weg gelegen is, terwijl Trouvé en zijn vrienden de luisteraar trakteren op muziek van de meer dansbare kant van de plaat. Eerlijkheid troef bij het Franstalige nummer 'Tu sais?': de cd-hoes deelt mee dat de achtergrondzangeressen een gestolen of geïnspireerde melodie van Steroimaximus, Vangelis of Stereolab zingen. Gepikt of niet, de etherische stemmen zijn een onmisbaar element in het wondermooie geheel. De trompetpartij en de manier van zingen doen bij wijlen zelfs denken aan Serge Gainsbourg. Het nummer wordt even onderbroken met een zappiaanse, chaotische break om dan met nog een keer met het themaatje te eindigen.
'The Rudy Trouvé Sextet in an Introvert but Danceable Mood' is dus een introverte plaat, maar roept op geen enkel moment een kijk-wat-ben-ik-toch-zielig-sfeertje op en is absoluut niet pretentieus. Alles kan glamour hebben op zijn manier. Door het kleurgebruik en door de compositie, kan het meest trieste onderwerp nog altijd iets van 'wow' uitstralen., een uitspraak van Trouvé in Cucamonga over zijn schilderijen die perfect op deze plaat van toepassing is!
Meer over The Rudy Trouvé Sextet
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
