Hoe smaken Duitse tranen als ze in de Franse keuken worden gaar gestoofd? Men kan de proef op de som nemen door de muziek van César Franck tot zich te nemen. Als mens geworpen tussen de melancholisch-zwaarwichtig Germaanse en de meer gekruide, beduidend lichtere Franse traditie schreef de componist muziek van overal en nergens. De welbekende vioolsonate mag tot zijn mooiste werk worden gerekend: die troostrijke cocon die een mens plotsklaps optilt en naar een innerlijke wereld verplaatst.
In Brussel beloven de gemoederen binnenkort weer verhit te raken. De inmiddels jaarlijks georganiseerde Koningin Elisabethwedstrijd, dit jaar voor piano, gaat over een aantal dagen immers zijn finaleweek in. Dat de wedstrijd effectief deuren opent voor jonge solisten, bewijst de in Taipei geboren Yu-Chien Tseng. Nog steeds geen twintig jaar oud behaalde de jongeman in 2012 een vijfde plaats op de laatste viooleditie van de wedstrijd: een ranking die velen te laag vonden voor zijn doen. De puurheid waarmee hij hier het openingsdeel van Francks sonate onder handen neemt, bevestigt inderdaad dat hem een mooie carrière te wachten staat. Ook Inga Dzektser op piano verdient overigens genoemd te worden: het anticiperen op troost dat al in haar eerste noten vervat zit, bezorgt immers keer op keer koude rillingen.
